Difference between revisions of "D’hont, Maurice (1922-1987)"
(→Publicaties) |
|||
| Line 4: | Line 4: | ||
===Biografie=== | ===Biografie=== | ||
| − | Maurits D’hont werd geboren op 2 december 1922 te Brugge. | + | Maurits D’hont werd geboren op 2 december 1922 te Brugge. Hij studeerde scheikunde aan de [[Universiteit van Leuven]]. In 1945 werd hij licentiaat in de scheikunde. Hij verwierf ook de graad van baccalaureaat in de wijsbegeerte aan dezelfde universiteit. Hij promoveerde in 1948 tot doctor in de wetenschappen.<br/> |
| − | Hij verbleef als scholar van de British Council aan de Universiteit van Cambridge. | + | Hij verbleef als scholar van de British Council aan de Universiteit van Cambridge. In 1950 ging hij als [[Commission for the Relief of Belgium |C.R.B]]-fellow voor één jaar aan het M.I.T chemical engineering studeren. Het jaar daarop werd hij research-associate aan de Harvard University in de school voor biomedical engineering. Hij verbleef ook aan de Nuclear Reactor School in Argonne (Illinois).<br/> |
| − | Na zijn terugkeer uit de USA | + | Na zijn terugkeer uit de USA was hij te werk gesteld aan de Metallurgie Hoboken, waar hij betrokken was bij de scheiding van radium door middel van een ionenuitwisselaar.<br/> |
| − | In 1952 startte hij aan het [[Studiecentrum voor Kernenergie]] als | + | In 1952 startte hij zijn loopbaan aan het [[Studiecentrum voor Kernenergie]] als diensthoofd van het departement scheikunde en metaalkunde, een functie die hij uitoefende tot in 1959. In 1960 werd hij benoemd tot adjunct-directeur en in 1961 tot directeur Onderzoek. Van 1963 tot 1968 was hij wetenschappelijk adviseur van de Voorzitter van de Raad van Beheer met de rang van directeur-generaal. In 1968 verliet hij het [[Studiecentrum voor Kernenergie]] met de titel van ere-adviseur van de Voorzitter van de Raad van Beheer.<br/> |
| − | In 1968 verliet hij het [[Studiecentrum voor Kernenergie]] met de titel van ere-adviseur van de Voorzitter van de Raad van Beheer | + | D'hont was van 1968 tot 1976 afgevaardigd beheerder en stichter van Emerson en Cuming Europe. Deze firma was gespecialiseerd in de toepassingen van materialen, voornamelijk epoxyharsen voor diepzeeonderzoek en de luchtvaartindustrie. Van 1976 tot 1982 was hij voorzitter van het directiecomité van de firma Callebaut. <br/> |
| − | + | ||
| − | Zijn academische carrière startte in 1951 met zijn benoeming tot lector aan de Universiteit van Leuven. | + | Zijn academische carrière startte in 1951 met zijn benoeming tot lector aan de Universiteit van Leuven. Hij doceerde Chemische Technologie. In 1956 werd zijn mandaat uitgebreid met leeropdrachten op het gebied van de kernwetenschappen, meer specifiek de radiochemie, de radioprotectie en de kernchemie. In 1964 werd hij benoemd tot buitengewoon hoogleraar aan de Universiteit van Leuven. <br/> |
| − | In 1967 nam hij het iniatief tot een nauwere samenwerking tussen de KUL en het Studiecentrum voor Kernenergie. Deze samenwerking leidde tot de oprichting van het [[Laboratorium voor Radiochemie]], eerst ondergebracht in het Studiecentrum voor Kernenergie, vanaf 1972 | + | In 1967 nam hij het iniatief tot een nauwere samenwerking tussen de KUL en het Studiecentrum voor Kernenergie. Deze samenwerking leidde tot de oprichting van het [[Laboratorium voor Radiochemie]], eerst ondergebracht in het Studiecentrum voor Kernenergie, vanaf 1972 toegewezen aan de KUL. <br/> |
In 1982 werd hij toegelaten tot het emeritaat. <br/> | In 1982 werd hij toegelaten tot het emeritaat. <br/> | ||
| + | |||
| + | Hij werd op 12 oktober 1963 corresponderend lid van de [[Académie royale des sciences des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique - Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten|Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten]], werkend lid op 7 maart 1973 en bestuurder in 1976. Hij richtte in 1982 het [[Octaaf Callebautfonds]] op. <br/> | ||
| + | Daarnaast was hij lid van de commissie radiochemie / nucleaire chemie aan het [[Nationaal Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek|NFWO]] en lid van de technische adviescommissie van Eurochemic. Hij was voorzitter van de [[Chemici Lovanienses]] van 1974 tot 1985, erevoorzitter van de Vereniging van de Vlaamse Kamers voor Handel en Nijverheid, lid van het directiecomité en beheerder van het Vlaams Economisch Verbond.<ref>G. Smets, "In Memoriam Maurits D’hont", In: ''Jaarboek 1987'', Brussel: KVAB, p. 279-281.</ref><br/> | ||
| + | Hij was grootofficier in de Kroonorde. <ref> ''Jaarboek 1987'', Brussel: KVAB, p. 38.</ref> Hij was ook commandeur in de orde van Sint-Gregorius de Grote. <br/> | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | Hij overleed te Leuven op 4 september 1987. <ref>"D’hont, Maurits", In:''De Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten en haar leden'', Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten, 2010, p. 78.</ref><br/> | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | Hij overleed te Leuven op 4 september 1987. <ref>"D’hont, Maurits | ||
===Werken=== | ===Werken=== | ||
| − | Fysicochemicus gespecialiseerd in het onderzoek op het vlak van kernenergie, meer specifiek over | + | Fysicochemicus gespecialiseerd in het onderzoek op het vlak van kernenergie, meer specifiek over eigenschappen van materialen en stralingsveiligheid.<br/> |
| − | Zijn doctoraat | + | Zijn doctoraat ''Chemische reacties aan vaste oppervlakken, mechanismen der werking van de katalysatoren'' werd in 1948 bekroond met de [[Jan Stasprijs]]. <br/> |
| − | Hij publiceerde over | + | Hij publiceerde over chemisch evenwicht en de catalyse. In Cambridge werkte hij samen met G.B. Sutherland aan het onderzoek in het domein van de infrarood spectrometrie.<br/> |
| − | Hij begeleidde ook heel wat doctoraten over radioactieve fissieprodukten en kernbrandstoffencyclus. <ref>G.Smets,"In Memoriam Maurits D’hont", In: '' | + | Hij begeleidde ook heel wat doctoraten over radioactieve fissieprodukten en de kernbrandstoffencyclus.<ref>G. Smets, "In Memoriam Maurits D’hont", In: ''Jaarboek 1987'', Brussel: KVAB, p. 279-281.</ref> |
<br/> | <br/> | ||
| Line 33: | Line 32: | ||
===Bibliografie=== | ===Bibliografie=== | ||
| − | * "D’hont, Maurits | + | * "D’hont, Maurits", In: ''De Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten en haar leden'', Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten, 2010, p.78. |
| − | * G.Smets, | + | * G. Smets, "In Memoriam Maurits D’hont", In: ''Jaarboek 1987'', Brussel: KVAB, p. 279-281 |
<br/> | <br/> | ||
Revision as of 08:35, 10 August 2010
Scheikundige, geboren te Brugge op 2 december 1922 en overleden te Leuven op 4 september 1987.
Biografie
Maurits D’hont werd geboren op 2 december 1922 te Brugge. Hij studeerde scheikunde aan de Universiteit van Leuven. In 1945 werd hij licentiaat in de scheikunde. Hij verwierf ook de graad van baccalaureaat in de wijsbegeerte aan dezelfde universiteit. Hij promoveerde in 1948 tot doctor in de wetenschappen.
Hij verbleef als scholar van de British Council aan de Universiteit van Cambridge. In 1950 ging hij als C.R.B-fellow voor één jaar aan het M.I.T chemical engineering studeren. Het jaar daarop werd hij research-associate aan de Harvard University in de school voor biomedical engineering. Hij verbleef ook aan de Nuclear Reactor School in Argonne (Illinois).
Na zijn terugkeer uit de USA was hij te werk gesteld aan de Metallurgie Hoboken, waar hij betrokken was bij de scheiding van radium door middel van een ionenuitwisselaar.
In 1952 startte hij zijn loopbaan aan het Studiecentrum voor Kernenergie als diensthoofd van het departement scheikunde en metaalkunde, een functie die hij uitoefende tot in 1959. In 1960 werd hij benoemd tot adjunct-directeur en in 1961 tot directeur Onderzoek. Van 1963 tot 1968 was hij wetenschappelijk adviseur van de Voorzitter van de Raad van Beheer met de rang van directeur-generaal. In 1968 verliet hij het Studiecentrum voor Kernenergie met de titel van ere-adviseur van de Voorzitter van de Raad van Beheer.
D'hont was van 1968 tot 1976 afgevaardigd beheerder en stichter van Emerson en Cuming Europe. Deze firma was gespecialiseerd in de toepassingen van materialen, voornamelijk epoxyharsen voor diepzeeonderzoek en de luchtvaartindustrie. Van 1976 tot 1982 was hij voorzitter van het directiecomité van de firma Callebaut.
Zijn academische carrière startte in 1951 met zijn benoeming tot lector aan de Universiteit van Leuven. Hij doceerde Chemische Technologie. In 1956 werd zijn mandaat uitgebreid met leeropdrachten op het gebied van de kernwetenschappen, meer specifiek de radiochemie, de radioprotectie en de kernchemie. In 1964 werd hij benoemd tot buitengewoon hoogleraar aan de Universiteit van Leuven.
In 1967 nam hij het iniatief tot een nauwere samenwerking tussen de KUL en het Studiecentrum voor Kernenergie. Deze samenwerking leidde tot de oprichting van het Laboratorium voor Radiochemie, eerst ondergebracht in het Studiecentrum voor Kernenergie, vanaf 1972 toegewezen aan de KUL.
In 1982 werd hij toegelaten tot het emeritaat.
Hij werd op 12 oktober 1963 corresponderend lid van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten, werkend lid op 7 maart 1973 en bestuurder in 1976. Hij richtte in 1982 het Octaaf Callebautfonds op.
Daarnaast was hij lid van de commissie radiochemie / nucleaire chemie aan het NFWO en lid van de technische adviescommissie van Eurochemic. Hij was voorzitter van de Chemici Lovanienses van 1974 tot 1985, erevoorzitter van de Vereniging van de Vlaamse Kamers voor Handel en Nijverheid, lid van het directiecomité en beheerder van het Vlaams Economisch Verbond.[1]
Hij was grootofficier in de Kroonorde. [2] Hij was ook commandeur in de orde van Sint-Gregorius de Grote.
Hij overleed te Leuven op 4 september 1987. [3]
Werken
Fysicochemicus gespecialiseerd in het onderzoek op het vlak van kernenergie, meer specifiek over eigenschappen van materialen en stralingsveiligheid.
Zijn doctoraat Chemische reacties aan vaste oppervlakken, mechanismen der werking van de katalysatoren werd in 1948 bekroond met de Jan Stasprijs.
Hij publiceerde over chemisch evenwicht en de catalyse. In Cambridge werkte hij samen met G.B. Sutherland aan het onderzoek in het domein van de infrarood spectrometrie.
Hij begeleidde ook heel wat doctoraten over radioactieve fissieprodukten en de kernbrandstoffencyclus.[4]
Publicaties
- Lijst met publicaties Libis catalogus geconsulteerd op 09/08/2010 om 10u.
Bibliografie
- "D’hont, Maurits", In: De Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten en haar leden, Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten, 2010, p.78.
- G. Smets, "In Memoriam Maurits D’hont", In: Jaarboek 1987, Brussel: KVAB, p. 279-281
Nota’s
- ↑ G. Smets, "In Memoriam Maurits D’hont", In: Jaarboek 1987, Brussel: KVAB, p. 279-281.
- ↑ Jaarboek 1987, Brussel: KVAB, p. 38.
- ↑ "D’hont, Maurits", In:De Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten en haar leden, Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten, 2010, p. 78.
- ↑ G. Smets, "In Memoriam Maurits D’hont", In: Jaarboek 1987, Brussel: KVAB, p. 279-281.
