Difference between revisions of "Delogne, Charles-Henri (1834-1901)"

Latest revision as of 08:17, 11 August 2021

Autodidactisch plantkundige en medewerker aan de Rijksplantentuin. Geboren op 17 oktober 1834 in Frahan en overleden op 18 september 1901 in Brussel.

Biografie

Delogne behaalde aan de rijksschool van Malonne een diploma van onderwijzer eerste graad. Hij had al een carrière als onderwijzer aan de lagere school van Monceau-en-Ardenne (1855-1864), als leraar bosrecht en plantkunde aan de Rijksbosbouwschool van Bouillon (1864-1868) en aan de gemeenteschool van Bouillon (1868-1871) achter de rug, toen hij in 1872 als adjunct-natuurkundige (aide-naturaliste) in de Rijksplantentuin werd aangeworven.^[1] Hij volgde er de onverwachts overleden Arthur Martinis op. Het is niet duidelijk wanneer en hoe Delogne zijn interesse voor plantkunde ontwikkelde. Hij volgde immers geen hoger onderwijs in de wetenschappen. De afwezigheid van een universitair diploma of een academische carrière was in ieder geval geen obstakel voor een benoeming in de Plantentuin; vele van Delognes collega’s waren eveneens autodidact. Het is mogelijk dat plantentuindirecteur François Crépin een rol speelde in de botanische ontwikkeling van de jonge leraar: de twee werkten in de vroege jaren 1870 samen aan een kleine catalogus, die in 1872 verscheen (Catalogue de la flore de Belgique comprenant les Phanérogames, les cryptogames vasculaires, les mousses et les hépatiques, Brussel, samen met Frédéric Gravet). Delognes taak in de botanische tuin bestond uit het organiseren van de collectie van inlandse sporenplanten en in het bijzonder de net verworven collecties van Marie-Anne Libert, het onderhouden van de bibliotheekcatalogus en later ook het onderhouden en aanvullen van de sporenplantcollecties in het algemeen herbarium. Hij voegde aan dit herbarium ook zijn persoonlijke collecties toe. Zijn taak als adjunct-natuurkundige slorpte het grootste deel van zijn tijd op. In 1895, na het vertrek van collega Alfred Cogniaux werd Delogne tot conservator gepromoveerd.

Delognes onderzoek spitste zich toe op sporenplanten en in het bijzonder de inlandse levermossen (hepatophyta), mossen (bryophyta), champignonachtigen en algen. Hij schreef over deze botanische groepen zo’n vijfendertig korte notities, die verschenen in de Bulletin de la Société royale de botanique de Belgique en in de Annales de la Société belge de microscopie. Hij publiceerde ook (of assisteerde publicaties) over verscheidene sporenplantencollecties. Delogne was van mening dat de familie van de sporenplanten door Belgische onderzoekers verwaarloosd werd, waardoor zij achterop liepen in de internationale wetenschapswereld. Verder verscheen van zijn hand een monografie, Flore cryptogamique de la Belgique, 1ère partie: Muscinées (Brussel, 1883-1884). Een tweede monografie, Flore analytique de la Belgique: plantes indigènes et cultivées (Namen, 1888), wijdde hij aan inlandse gecultiveerde zaadplanten. Daarnaast assisteerde Delogne in het publiceren van verzamelwerken over verschillende inlandse collecties. Hij ondernam verzameltochten in de omgeving van de Semoisvallei (1855-1875), waarbij hij een aantal nieuwe soorten ontdekte en een aantal andere specimens uit bestaande collecties als nieuwe soort herkende. Delogne was lid en bibliothecaris-conservator van de Société belge de microscopie en lid van de Société royale de botanique de Belgique.

Publicaties

Een exhaustieve lijst van Delognes publicaties kan worden geraadpleegd in: Lawalrée, André, “Charles-Henri Delogne (1834-1901)", in: Bulletin du jardin botanique national de Belgique, 37 (1967), 70-72.

Bibliografie

• Diagre, Denis, Le Jardin botanique de Bruxelles. 1826-1912. Reflet de la Belgique, enfant de l'Afrique, Brussel: Académie royale de Belgique, 2012, 152.
• Lawalrée, André, "Delogne (Charles-Henri)", in : Biographie Nationale, 34 (1967), kol. 203-204. (Na de dood van Delogne bleef een necrologische notitie uit, hoewel zijn collega's Paul Nijpels en Elie Marchal zichzelf met deze opdracht hadden belast. Met zijn notitie stelde Lawalrée deze lacune te willen opvullen.)
• Lawalrée, André, “Charles-Henri Delogne (1834-1901)", in: Bulletin du jardin botanique national de Belgique, 37 (1967), 67-72.

Noten

1. ↑ Op 17 mei 1872 werd hij tot tijdelijk werknemer aangesteld en op 27 maart van het volgende jaar werd zijn benoeming bevestigd.