Difference between revisions of "Goubau, René (1886-1976)"
(→Publicaties) |
|||
| (16 intermediate revisions by 2 users not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
| + | <div style="text-align:right;">[https://www.bestor.be/wiki/index.php/Goubau,_Ren%c3%a9_(1886-1976) FR]</div> | ||
| + | [[category:Wetenschappers]][[category:Scheikundigen]][[category:Geboorte 1876-1900]][[category: Professor aan de RUG]] [[category:Apothekers]] [[category:Rector RUG]][[category:Professoren]][[category: Vulgarisatie van de wetenschappen]] | ||
| + | |||
Scheikundige, geboren te Mesen op 30 december 1886 en overleden te Gent op 27 juni 1976. | Scheikundige, geboren te Mesen op 30 december 1886 en overleden te Gent op 27 juni 1976. | ||
| − | |||
| − | |||
===Biografie=== | ===Biografie=== | ||
| − | + | René Goubau werd geboren te Mesen op 30 december 1886. Hij volgde Latijn-Grieks aan het Sint-Barbaracollege te Gent. Hij werd doctor in de natuurkunde, groep scheikunde aan de Rijksuniversiteit van Gent. Hij behaalde ook het diploma van apotheker en kandidaat in de geneeskunde aan de [[Rijksuniversiteit van Gent]]. <br/> | |
| − | Goubau | + | Na zijn studies werd hij benoemd tot hulppreparator en nadien assistent aan de leerstoel van algemene scheikunde aan de Rijksuniversiteit van Gent. Hij studeerde verder te Lausanne, Parijs, Aken, Genève en Rijsel.<ref> De Schaepdryver, André, "Goubau, René", In: ''Nationaal Biografische Woordenboek'', vol. 11, Brussel: Paleis der Academiën, 1985, kol. 322-325.</ref> In 1914 werd René Goubau benoemd tot docent en werd hij belast met de analytische scheikunde en in 1923 kreeg hij de verantwoordelijkheid voor de Nederlandstalige cursussen in de algemene scheikunde.<ref> Deelstra, Hendrik,[http://www.dbnl.org/tekst/hall014gesc02_01/hall014gesc02_01_0016.php "De scheikunde aan de universiteiten en hogescholen"], In: {{Halleux 1}}, p. 174.</ref> <br/> |
| − | Hij werd doctor in de natuurkunde, groep scheikunde aan de Rijksuniversiteit van Gent. Hij behaalde ook het diploma van apotheker en kandidaat in de geneeskunde aan de [[Rijksuniversiteit van Gent]]. <br/> | + | Hij doceerde ook toxicologie en was tot aan zijn emeritaat titularis van de leerstoel toxicologie. In 1920 werd hij benoemd tot buitengewoon hoogleraar en tot gewoon hoogleraar in 1923. Op 30 september 1926 werd hij belast met de cursus in de Algemene Scheikunde voor het doctoraat in de Scheikunde en vanaf deze datum doceerde hij aan de Faculteit Geneeskunde.<ref> Vandewiele, L.J,[http://kringgeschiedenis.kava.be/SCANS/1978-056.pdf ''Bij het eeuwfeest van het Laboratorium voor Toxicologie aan de Faculteit Farmaceutische wetenschappen van de Rijksuniversiteit van Gent (1876-1976)''], 1977, p. 3.</ref><br/> |
| − | Na zijn studies werd hij benoemd tot hulppreparator en nadien assistent aan de leerstoel van algemene scheikunde aan de Rijksuniversiteit van Gent. | + | Naast doceren vervulde hij ook een aantal administratieve functies aan de [[Rijksuniversiteit van Gent]]. Van 1920 tot 1923 was hij secretaris en in 1926 werd hij decaan van de faculteit Geneeskunde.<ref> De Schaepdryver, André, "Goubau, René", In: ''Nationaal Biografische Woordenboek'', vol. 11, Brussel: Paleis der Academiën, 1985, kol. 322-325.</ref> Hij was rector van de [[Rijksuniversiteit van Gent]] van 1939 tot en met 27 januari 1941.<ref> [http://www.beeldarchief.ugent.be/fotocollectie/rectorengalerij/ppages/ppage48.html "Rectorengalerij Goubau René"] geconsulteerd op 14/07/2010 om 15u.30.</ref><br/> |
| − | Hij studeerde verder te Lausanne, Parijs, Aken, Genève en Rijsel.<ref> | + | Hij werd op bevel van de bezetter als rector ontslagen omdat hij althans volgens de Duitsers in Frankrijk samen met andere professoren een motie ondertekend had die gericht was tegen de persoon van Leopold III en diens capitulatie. Na het einde van de oorlog werd hij in september 1944 in zijn rectorale functie hersteld, maar diende zich toch voor een onderzoekscommissie te verantwoorden voor zijn vlucht naar Frankrijk en zijn eventuele politieke activiteiten tijdens die periode. In december daaropvolgend werd hem op eigen verzoek eervol ontslag als rector verleend.<br/> |
| − | In 1914 werd René Goubau benoemd tot docent en werd hij belast met de analytische scheikunde en in 1923 kreeg hij de verantwoordelijkheid voor de Nederlandstalige cursussen in de algemene scheikunde.<ref>Hendrik, | ||
| − | Hij doceerde ook toxicologie en was tot aan zijn emeritaat titularis van de leerstoel toxicologie. In 1920 werd hij benoemd tot buitengewoon hoogleraar en tot gewoon hoogleraar in 1923. Op 30 september 1926 werd hij belast met de cursus in de Algemene Scheikunde voor het doctoraat in de Scheikunde en vanaf deze datum doceerde hij aan de Faculteit | ||
| − | <br/> | ||
| − | Naast doceren vervulde hij ook een aantal administratieve functies aan de [[Rijksuniversiteit van Gent]]. | ||
| − | Hij werd op bevel van de bezetter als rector ontslagen omdat hij althans volgens de Duitsers in Frankrijk samen met andere professoren een motie ondertekend had die gericht was tegen de persoon van Leopold III en diens capitulatie. | ||
In 1956 werd hij toegelaten tot het emeritaat. <br/> | In 1956 werd hij toegelaten tot het emeritaat. <br/> | ||
| + | René Goubau was vanaf 1934 corresponderend lid van de [[Académie royale de médecine de Belgique]] en sedert haar ontstaan in 1939, titelvoerend lid van de [[Koninklijke Vlaamse Academie voor Geneeskunde]], waarvan hij in 1954 voorzitter was. Sedert 1940 was hij lid van de Farmacopeecommissie van België en van 1951 tot 1971 voorzitter, daarna erevoorzitter van deze commissie. Onder zijn voorzitterschap kwam de Vijfde Uitgave van de Belgische Farmacopee tot stand. Hij was ook voorzitter van de Hoge Raad van de Orde van Apothekers sinds haar stichting in 1949. <br/> | ||
| + | Hij was ook lid van het Chemisch Genootschap van België, lid en gewezen voorzitter van de [[Koninklijke Vlaamse Chemische Vereniging]], gewezen voorzitter van de 3de Commissie van het [[Nationaal Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek|NFWO]] en voorzitter van de Administratieve Commissie van de ''Vrije Vakschool voor Jongelingen'' te Gent.<ref> Vandewiele, L.J, [http://kringgeschiedenis.kava.be/SCANS/1978-056.pdf ''Bij het eeuwfeest van het Laboratorium voor Toxicologie aan de Faculteit Farmaceutische wetenschappen van de Rijksuniversiteit van Gent (1876-1976)''], 1977, p. 3.</ref><br/> | ||
| + | Hij overleed te Gent op 27 juni 1976. <br/> | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
===Werken=== | ===Werken=== | ||
| − | De hoofdbekommernis van René Goubau ging uit naar het onderwijs, zowel op het niveau van het graduaat als van het postgraduaat. Hij schreef dan ook cursussen en didactisch materiaal. | + | De hoofdbekommernis van René Goubau ging uit naar het onderwijs, zowel op het niveau van het graduaat als van het postgraduaat. Hij schreef dan ook cursussen en didactisch materiaal. Op het gebied van het wetenschappelijk onderzoek leverde hij bijdragen tot de kennis van de fysico-chemische eigenschappen van het arsenicum en van organische basen, evenals publicaties op het gebied van carboxyhemoglobine- en oxyhemoglobinedoseringen.<br/> |
| − | + | Hij behaalde verschillende prijzen: in 1910 laureaat van de [[universitaire wedstrijd]] en in 1911 Laureaat van de [[reisbeurzen]]wedstrijd.<ref>De Schaepdryver, André, "Goubau, René", In: ''Nationaal Biografische Woordenboek'', vol. 11, Brussel: Paleis der Academiën, 1985, kol. 322-325.</ref><br/> | |
| − | Op het gebied van het wetenschappelijk onderzoek leverde hij bijdragen tot de kennis van de fysico-chemische eigenschappen van het arsenicum en van organische basen, evenals publicaties op het gebied van carboxyhemoglobine- en oxyhemoglobinedoseringen. | ||
| − | <br/> | ||
| − | Hij behaalde verschillende prijzen: in 1910 laureaat van de [[ | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
===Publicaties=== | ===Publicaties=== | ||
| − | |||
* ''Cursus in de Algemene Scheikunde'' | * ''Cursus in de Algemene Scheikunde'' | ||
* diverse artikelen in : ''Belgische Farmacopee'' | * diverse artikelen in : ''Belgische Farmacopee'' | ||
* [http://search.ugent.be/meercat/x/all?q=goubau+ren%C3%A9 Lijst met publicaties catalogus Ugent] geconsulteerd op 31/08/2010 om 15u30.<br/> | * [http://search.ugent.be/meercat/x/all?q=goubau+ren%C3%A9 Lijst met publicaties catalogus Ugent] geconsulteerd op 31/08/2010 om 15u30.<br/> | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
===Bibliografie=== | ===Bibliografie=== | ||
* [http://www.beeldarchief.ugent.be/fotocollectie/rectorengalerij/ppages/ppage48.html Rectorengalerij Goubau René] geconsulteerd op 14/07/2010 om 15u.30. | * [http://www.beeldarchief.ugent.be/fotocollectie/rectorengalerij/ppages/ppage48.html Rectorengalerij Goubau René] geconsulteerd op 14/07/2010 om 15u.30. | ||
| − | * | + | * De Schaepdryver, André, "Goubau, René", In: ''Nationaal Biografische Woordenboek'', vol. 11, Brussel: Paleis der Academiën, 1985, kol. 322-325.<br/> |
===Nota’s=== | ===Nota’s=== | ||
<references/> | <references/> | ||
Latest revision as of 13:37, 2 March 2017
Scheikundige, geboren te Mesen op 30 december 1886 en overleden te Gent op 27 juni 1976.
Biografie
René Goubau werd geboren te Mesen op 30 december 1886. Hij volgde Latijn-Grieks aan het Sint-Barbaracollege te Gent. Hij werd doctor in de natuurkunde, groep scheikunde aan de Rijksuniversiteit van Gent. Hij behaalde ook het diploma van apotheker en kandidaat in de geneeskunde aan de Rijksuniversiteit van Gent.
Na zijn studies werd hij benoemd tot hulppreparator en nadien assistent aan de leerstoel van algemene scheikunde aan de Rijksuniversiteit van Gent. Hij studeerde verder te Lausanne, Parijs, Aken, Genève en Rijsel.[1] In 1914 werd René Goubau benoemd tot docent en werd hij belast met de analytische scheikunde en in 1923 kreeg hij de verantwoordelijkheid voor de Nederlandstalige cursussen in de algemene scheikunde.[2]
Hij doceerde ook toxicologie en was tot aan zijn emeritaat titularis van de leerstoel toxicologie. In 1920 werd hij benoemd tot buitengewoon hoogleraar en tot gewoon hoogleraar in 1923. Op 30 september 1926 werd hij belast met de cursus in de Algemene Scheikunde voor het doctoraat in de Scheikunde en vanaf deze datum doceerde hij aan de Faculteit Geneeskunde.[3]
Naast doceren vervulde hij ook een aantal administratieve functies aan de Rijksuniversiteit van Gent. Van 1920 tot 1923 was hij secretaris en in 1926 werd hij decaan van de faculteit Geneeskunde.[4] Hij was rector van de Rijksuniversiteit van Gent van 1939 tot en met 27 januari 1941.[5]
Hij werd op bevel van de bezetter als rector ontslagen omdat hij althans volgens de Duitsers in Frankrijk samen met andere professoren een motie ondertekend had die gericht was tegen de persoon van Leopold III en diens capitulatie. Na het einde van de oorlog werd hij in september 1944 in zijn rectorale functie hersteld, maar diende zich toch voor een onderzoekscommissie te verantwoorden voor zijn vlucht naar Frankrijk en zijn eventuele politieke activiteiten tijdens die periode. In december daaropvolgend werd hem op eigen verzoek eervol ontslag als rector verleend.
In 1956 werd hij toegelaten tot het emeritaat.
René Goubau was vanaf 1934 corresponderend lid van de Académie royale de médecine de Belgique en sedert haar ontstaan in 1939, titelvoerend lid van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Geneeskunde, waarvan hij in 1954 voorzitter was. Sedert 1940 was hij lid van de Farmacopeecommissie van België en van 1951 tot 1971 voorzitter, daarna erevoorzitter van deze commissie. Onder zijn voorzitterschap kwam de Vijfde Uitgave van de Belgische Farmacopee tot stand. Hij was ook voorzitter van de Hoge Raad van de Orde van Apothekers sinds haar stichting in 1949.
Hij was ook lid van het Chemisch Genootschap van België, lid en gewezen voorzitter van de Koninklijke Vlaamse Chemische Vereniging, gewezen voorzitter van de 3de Commissie van het NFWO en voorzitter van de Administratieve Commissie van de Vrije Vakschool voor Jongelingen te Gent.[6]
Hij overleed te Gent op 27 juni 1976.
Werken
De hoofdbekommernis van René Goubau ging uit naar het onderwijs, zowel op het niveau van het graduaat als van het postgraduaat. Hij schreef dan ook cursussen en didactisch materiaal. Op het gebied van het wetenschappelijk onderzoek leverde hij bijdragen tot de kennis van de fysico-chemische eigenschappen van het arsenicum en van organische basen, evenals publicaties op het gebied van carboxyhemoglobine- en oxyhemoglobinedoseringen.
Hij behaalde verschillende prijzen: in 1910 laureaat van de universitaire wedstrijd en in 1911 Laureaat van de reisbeurzenwedstrijd.[7]
Publicaties
- Cursus in de Algemene Scheikunde
- diverse artikelen in : Belgische Farmacopee
- Lijst met publicaties catalogus Ugent geconsulteerd op 31/08/2010 om 15u30.
Bibliografie
- Rectorengalerij Goubau René geconsulteerd op 14/07/2010 om 15u.30.
- De Schaepdryver, André, "Goubau, René", In: Nationaal Biografische Woordenboek, vol. 11, Brussel: Paleis der Academiën, 1985, kol. 322-325.
Nota’s
- ↑ De Schaepdryver, André, "Goubau, René", In: Nationaal Biografische Woordenboek, vol. 11, Brussel: Paleis der Academiën, 1985, kol. 322-325.
- ↑ Deelstra, Hendrik,"De scheikunde aan de universiteiten en hogescholen", In: Robert Halleux, Geert Vanpaemel, Jan Vandersmissen en Andrée Despy-Meyer (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België 1815-2000, Brussel: Dexia/La Renaissance du livre, 2001, vol. 1, p. 174.
- ↑ Vandewiele, L.J,Bij het eeuwfeest van het Laboratorium voor Toxicologie aan de Faculteit Farmaceutische wetenschappen van de Rijksuniversiteit van Gent (1876-1976), 1977, p. 3.
- ↑ De Schaepdryver, André, "Goubau, René", In: Nationaal Biografische Woordenboek, vol. 11, Brussel: Paleis der Academiën, 1985, kol. 322-325.
- ↑ "Rectorengalerij Goubau René" geconsulteerd op 14/07/2010 om 15u.30.
- ↑ Vandewiele, L.J, Bij het eeuwfeest van het Laboratorium voor Toxicologie aan de Faculteit Farmaceutische wetenschappen van de Rijksuniversiteit van Gent (1876-1976), 1977, p. 3.
- ↑ De Schaepdryver, André, "Goubau, René", In: Nationaal Biografische Woordenboek, vol. 11, Brussel: Paleis der Academiën, 1985, kol. 322-325.
