Difference between revisions of "Massart, Jean Baptiste (1865-1925)"

From Bestor_NL
Jump to: navigation, search
m (→‎Biografie)
m (→‎Biografie)
Line 4: Line 4:
  
 
===Biografie===
 
===Biografie===
−
Massart groeide op in Etterbeek, in en rond de kleine plantenkwekerij van zijn vader, die ook als tuinier bijkluste. Het gezin behoorde tot de gematigde middenklasse, de jonge Massart volgde les in de plaatselijke gemeenschapsscholen. Via bemiddeling van één van zijn leraren, die iets in hem zag, kon Massart nochtans overstappen naar het vijfde jaar latijn van het Sint-Michielscollege. Na het voltooiien van zijn humanoria schreef hij zich in aan de Faculteit Wetenschappen van de [[Universiteit van Brussel]].<ref> Stockmans, François, [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/FichierPDFBiographieNationaleTome2096.pdf#page=290 "Jean Massart"], in: ''Biographie Nationale'', vol. 38, kol. 562.</ref>
+
Massart groeide op in Etterbeek, in en rond de kleine plantenkwekerij van zijn vader, die ook als tuinier bijkluste. Het gezin behoorde tot de gematigde middenklasse, de jonge Massart volgde les in de plaatselijke gemeenschapsscholen. Via bemiddeling van één van zijn leraren, die iets in hem zag, kon Massart nochtans overstappen naar het vijfde jaar latijn van het Sint-Michielscollege. Na het voltooiien van zijn humanoria schreef hij zich in aan de Faculteit Wetenschappen van de [[Universiteit van Brussel]].<ref> Stockmans, François, [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/FichierPDFBiographieNationaleTome2096.pdf#page=290 "Jean Massart"], in: ''Biographie Nationale'', vol. 38, 562.</ref>
 
De vroege dood van zijn vader dwong de kersverse student echter zijn studies te staken en de familiezaak over te nemen.<ref> Marchal, E., [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/MASSARTJeanARB_19278750.pdf "Jean Massart"], in: ''Annuaire ARB'', 1927, Brussel: ARB, 73.</ref> In deze periode zette hij tijdens zijn vrije momenten onderzoek op in een zelf ingericht laboratoriumpje.<ref> Stockmans, François, "Jean Massart", in: ''Florilège des sciences en Belgique'', 1968, 707.</ref> Na enkele jaren aan het hoofd van het familiebedrijf, besliste Massart in 1884, op aanraden van een familievriend om toch zijn studies terug op te nemen. In 1887 promoveerde hij tot doctor in de natuurwetenschappen met specialisatie plantkunde.<ref> Marchal, E., [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/MASSARTJeanARB_19278750.pdf "Jean Massart"], 74.</ref>  
 
De vroege dood van zijn vader dwong de kersverse student echter zijn studies te staken en de familiezaak over te nemen.<ref> Marchal, E., [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/MASSARTJeanARB_19278750.pdf "Jean Massart"], in: ''Annuaire ARB'', 1927, Brussel: ARB, 73.</ref> In deze periode zette hij tijdens zijn vrije momenten onderzoek op in een zelf ingericht laboratoriumpje.<ref> Stockmans, François, "Jean Massart", in: ''Florilège des sciences en Belgique'', 1968, 707.</ref> Na enkele jaren aan het hoofd van het familiebedrijf, besliste Massart in 1884, op aanraden van een familievriend om toch zijn studies terug op te nemen. In 1887 promoveerde hij tot doctor in de natuurwetenschappen met specialisatie plantkunde.<ref> Marchal, E., [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/MASSARTJeanARB_19278750.pdf "Jean Massart"], 74.</ref>  
  
−
<br/>Na het behalen van zijn doctoraat startte Massart onmiddellijk met een nieuwe opleiding, dit keer aan de Geneeskundefaculteit. Zijn tweede doctoraatstitel volgde 1891.<ref> Marchal, E., [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/MASSARTJeanARB_19278750.pdf "Jean Massart"], in: ''Annuaire ARB'', jaargang 1927, Brussel: ARB, p. 75.</ref> Hierna ging hij gedurende één jaar als assistent aan de geneeskundefaculteit aan de slag. In 1892 vroeg hoogleraar [[Errera, Leo (1858-1905) | Leo Errera]] hem om hem bij zijn onderzoek en onderwijs te assisteren.<ref> Stockmans, François, "Jean Massart", in: ''Florilège des sciences en Belgique'', 1968, 708.</ref> In Errera's Institut Botanique stond Massart drie jaar lang in voor de praktische oefeningen en de begeleiding van onderzoekers.<ref> Stockmans, François, "Jean Massart", in: ''Florilège des sciences en Belgique'', 1968, p. 709.</ref> Hierna was hij nog twee jaar repetitor.<ref> Stockmans, François, [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/FichierPDFBiographieNationaleTome2096.pdf#page=290 "Jean Massart"], in: ''Biographie Nationale'', vol. 38, kol. 562.</ref> In 1897 bevorderde het Brussels universiteitsbestuur Massart tot hoogleraar.  
+
<br/>Na het behalen van zijn doctoraat startte Massart onmiddellijk met een nieuwe opleiding, dit keer aan de Geneeskundefaculteit. Zijn tweede doctoraatstitel volgde 1891.<ref> Marchal, E., [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/MASSARTJeanARB_19278750.pdf "Jean Massart"], 75.</ref> Hierna ging hij gedurende één jaar als assistent aan de geneeskundefaculteit aan de slag. In 1892 vroeg hoogleraar [[Errera, Leo (1858-1905) | Leo Errera]] hem om hem bij zijn onderzoek en onderwijs te assisteren.<ref> Stockmans, François, "Jean Massart", in: ''Florilège des sciences en Belgique'', 708.</ref> In Errera's Institut Botanique stond Massart drie jaar lang in voor de praktische oefeningen en de begeleiding van onderzoekers.<ref> Stockmans, François, "Jean Massart", in: ''Florilège des sciences en Belgique'', 709.</ref> Hierna was hij nog twee jaar repetitor.<ref> Stockmans, François, [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/FichierPDFBiographieNationaleTome2096.pdf#page=290 "Jean Massart"], in: ''Biographie Nationale'', 562.</ref> In 1897 bevorderde het Brussels universiteitsbestuur Massart tot hoogleraar.  
  
−
<br/>[[File:Massart reisroute Sahara.jpg|350px|right|Bron: Brussel, Archives de l'Université libre de Bruxelles, in: Halleux, R. (e.a) (red.), ''Geschiedenis van de wetenschappen in België 1815-2000'', volume 2, Brussel, 2001]] Meer dan voor het laboratorium nochtans koos de jonge vorser voor de vrije natuur en het veldonderzoek. Samen met zijn oud-studiegenoot en collega [[Lameere, Auguste Alfred Lucien Gaston (1864-1942) | Auguste Lameere]] stelde hij voor de universiteit een "reizend laboratorium" samen, waarmee ze het hele land doorkruisten. In juli en augustus 1897 trokken de twee wetenschappers door de Walliser Alpen in Zwitserland.  Hun bevindingen over de plaatselijke fauna en flora bundelden ze in ''La dissémination des plantes alpines''.<ref> Marchal, E., [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/MASSARTJeanARB_19278750.pdf "Jean Massart"], In: ''Annuaire ARB'', jaargang 1927, Brussel: ARB, p. 90.</ref> Een reis naar de Sahara, opnieuw in het gezelschap van Lameere, volgde in 1898. Zijn klimatologische en geobotanische observaties schreef Massart neer in ''Un voyage botanique au Sahara''.<ref> Marchal, E., [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/MASSARTJeanARB_19278750.pdf "Jean Massart"], in: ''Annuaire ARB'', jaargang 1927, Brussel: ARB, p. 91.</ref> Omdat hij zijn wetenschappelijke horizon verder wilde verruimen scheepte Massart vervolgens in als arts aan boord van een schip dat islamitische pelgrims van Djeddah naar Indonesië terugbracht. Op Java ondernam hij een botanische verzamelexpeditie. De rijke oogst aan plantenstalen droeg hij over aan de [[Nationale plantentuin van België – Jardin botanique national de Belgique|Rijksplantentuin]] en het Botanisch Instituut van de Brusselse universiteit. <ref> Poncelet, Marc & Nicolaï, Henri & Delhal, Jacques & Symoens, Jean-Jacques, [http://www.dbnl.org/tekst/hall014gesc02_01/hall014gesc02_01_0044.php "De overzeese wetenschappen"], In:{{Halleux 2}}, p. 263.</ref> Massart zou zijn leven lang blijven reizen. Zo trok hij in 1922 samen met andere wetenschappers naar Brazilië om onder meer botanisch materiaal te verzamelen. De resultaten van deze reis werden gepubliceerd in: ''Une mission biologique au Brésil''. Onmiddellijk daarna ging hij in op de uitnodiging van Amerikaanse universiteiten om door Amerika te reizen en verschillende wetenschappers te ontmoeten.
+
<br/>[[File:Massart reisroute Sahara.jpg|350px|right|Bron: Brussel, Archives de l'Université libre de Bruxelles, in: Halleux, R. (e.a) (red.), ''Geschiedenis van de wetenschappen in België 1815-2000'', volume 2, Brussel, 2001]] Meer dan voor het laboratorium nochtans koos de jonge vorser voor de vrije natuur en het veldonderzoek. Samen met zijn oud-studiegenoot en collega [[Lameere, Auguste Alfred Lucien Gaston (1864-1942) | Auguste Lameere]] stelde hij voor de universiteit een "reizend laboratorium" samen, waarmee ze het hele land doorkruisten. In juli en augustus 1897 trokken de twee wetenschappers door de Walliser Alpen in Zwitserland.  Hun bevindingen over de plaatselijke fauna en flora bundelden ze in ''La dissémination des plantes alpines''.<ref> Marchal, E., [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/MASSARTJeanARB_19278750.pdf "Jean Massart"], 90.</ref> Een reis naar de Sahara, opnieuw in het gezelschap van Lameere, volgde in 1898. Zijn klimatologische en geobotanische observaties schreef Massart neer in ''Un voyage botanique au Sahara''.<ref> Marchal, E., [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/MASSARTJeanARB_19278750.pdf "Jean Massart"], 91.</ref> Omdat hij zijn wetenschappelijke horizon verder wilde verruimen scheepte Massart vervolgens in als arts aan boord van een schip dat islamitische pelgrims van Djeddah naar Indonesië terugbracht. Op Java ondernam hij een botanische verzamelexpeditie. De rijke oogst aan plantenstalen droeg hij over aan de [[Nationale plantentuin van België – Jardin botanique national de Belgique|Rijksplantentuin]] en het Botanisch Instituut van de Brusselse universiteit. <ref> Poncelet, Marc & Nicolaï, Henri & Delhal, Jacques & Symoens, Jean-Jacques, [http://www.dbnl.org/tekst/hall014gesc02_01/hall014gesc02_01_0044.php "De overzeese wetenschappen"], In:{{Halleux 2}}, p. 263.</ref> Massart zou zijn leven lang blijven reizen. Zo trok hij in 1922 samen met andere wetenschappers naar Brazilië om onder meer botanisch materiaal te verzamelen. De resultaten van deze reis werden gepubliceerd in: ''Une mission biologique au Brésil''. Onmiddellijk daarna ging hij in op de uitnodiging van Amerikaanse universiteiten om door Amerika te reizen en verschillende wetenschappers te ontmoeten.
  
 
<br/>Tijdens zijn intense contact met de fauna en flora van het land, ontwikkelde Massart een bijzondere visie op de natuur. In 1912 pleitte hij in ''Pour la protection de la nature'', verschenen naar aanleiding van het vijftigjarig bestaan van de [[Société royale de botanique de Belgique]], als één van de eersten voor de vestiging van natuurreservaten in de verschillende regio's van het land.<ref> Lawalrée, André, [http://www.dbnl.org/tekst/hall014gesc02_01/hall014gesc02_01_0022.php "De plantkunde"], in: {{Halleux 2}}, p. 250.</ref>
 
<br/>Tijdens zijn intense contact met de fauna en flora van het land, ontwikkelde Massart een bijzondere visie op de natuur. In 1912 pleitte hij in ''Pour la protection de la nature'', verschenen naar aanleiding van het vijftigjarig bestaan van de [[Société royale de botanique de Belgique]], als één van de eersten voor de vestiging van natuurreservaten in de verschillende regio's van het land.<ref> Lawalrée, André, [http://www.dbnl.org/tekst/hall014gesc02_01/hall014gesc02_01_0022.php "De plantkunde"], in: {{Halleux 2}}, p. 250.</ref>
  
−
<br/>Doordat de financiële middelen van de [[Universiteit van Brussel|Brusselse universiteit]] zeer beperkt waren, nam Massart vanaf 1902 naast zijn hoogleraarschap ook de functie van conservator aan de [[Nationale plantentuin van België – Jardin botanique national de Belgique|Rijksplantentuin]] op. Hij was er verantwoordelijk voor de buitentuinen, de koude serres en de orangerie. Daarnaast richtte hij een aantal onderzoeksstations in België op, onder meer in Francorchamps en Koksijde. Hier werden plantensoorten bestudeerd en vergeleken. In 1905, bij het overlijden van [[Errera, Leo (1858-1905) | Leo Errera]] nam Massart de cursussen van Errera over. Hij werd eveneens tot directeur van het Botanisch Instituut aangesteld. De werklast noodzaakte hem zijn tweede functie, in de Plantentuin, op te zeggen.<ref> Stockmans, François, "Jean Massart", in: ''Florilège des sciences en Belgique'', 1968, p. 709.</ref>  
+
<br/>Doordat de financiële middelen van de [[Universiteit van Brussel|Brusselse universiteit]] zeer beperkt waren, nam Massart vanaf 1902 naast zijn hoogleraarschap ook de functie van conservator aan de [[Nationale plantentuin van België – Jardin botanique national de Belgique|Rijksplantentuin]] op. Hij was er verantwoordelijk voor de buitentuinen, de koude serres en de orangerie. Daarnaast richtte hij een aantal onderzoeksstations in België op, onder meer in Francorchamps en Koksijde. Hier werden plantensoorten bestudeerd en vergeleken. In 1905, bij het overlijden van [[Errera, Leo (1858-1905) | Leo Errera]] nam Massart de cursussen van Errera over. Hij werd eveneens tot directeur van het Botanisch Instituut aangesteld. De werklast noodzaakte hem zijn tweede functie, in de Plantentuin, op te zeggen.<ref> Stockmans, François, "Jean Massart", in: ''Florilège des sciences en Belgique'', 709.</ref>  
  
−
<br/>Tijdens de Eerste Wereldoorlog werkte Massart mee aan de Belgische clandestiene pers. Hij schreef verschillende pamfletten waaronder: ''Comment les Belges résistent à la domination allemande'' en ''Le chiffon de papier''.<ref> Marchal, E., [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/MASSARTJeanARB_19278750.pdf "Jean Massart"], 113.</ref> Begin juli 1915 kwam hij in moeilijkheden met de Duitse bezetter. Hij vluchtte via Nederland naar Frankrijk, waar hij zich vestigde in Antibes. Gedurende die periode werkte hij aan het laboratorium van Poirault.<ref> Stockmans, François, "Jean Massart", in: ''Florilège des sciences en Belgique'', 710.</ref> Hij doceerde ook cursussen aan het Parijse Museum voor Natuurhistorie.<ref> Stockmans, François, [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/FichierPDFBiographieNationaleTome2096.pdf#page=290 "Jean Massart"], In:''Biographie Nationale'', 565.</ref>
+
<br/>Tijdens de Eerste Wereldoorlog werkte Massart mee aan de Belgische clandestiene pers. Hij schreef verschillende pamfletten waaronder: ''Comment les Belges résistent à la domination allemande'' en ''Le chiffon de papier''.<ref> Marchal, E., [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/MASSARTJeanARB_19278750.pdf "Jean Massart"], 113.</ref> Begin juli 1915 kwam hij in moeilijkheden met de Duitse bezetter. Hij vluchtte via Nederland naar Frankrijk, waar hij zich vestigde in Antibes. Gedurende die periode werkte hij aan het laboratorium van Poirault.<ref> Stockmans, François, "Jean Massart", in: ''Florilège des sciences en Belgique'', 710.</ref> Hij doceerde ook cursussen aan het Parijse Museum voor Natuurhistorie.<ref> Stockmans, François, [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/FichierPDFBiographieNationaleTome2096.pdf#page=290 "Jean Massart"], in:''Biographie Nationale'', 565.</ref>
  
−
<br/>Na de wapenstilstand keerde Massart terug naar de [[Universiteit van Brussel]], waar hij zich wijdde aan het onderzoek voor de heraanplanting van het zwaargetroffen gebied rond de IJzer. Hij installeerde hiervoor een laboratorium in Nieuwpoort.<ref> Stockmans, François, "Jean Massart", in: ''Florilège des sciences en Belgique'', 710.</ref> Daarnaast richtte hij voor de ULB een experimentele tuin op in Oudergem in het Zoniënwoud. Deze tuin, die de naam ''Jardin botanique expérimental Jean Massart'' kreeg, was op het moment van zijn overlijden onafgewerkt.<ref> Stockmans, François, [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/FichierPDFBiographieNationaleTome2096.pdf#page=290 "Jean Massart"], in: ''Biographie Nationale'', vol. 38, kol. 566.</ref>
+
<br/>Na de wapenstilstand keerde Massart terug naar de [[Universiteit van Brussel]], waar hij zich wijdde aan het onderzoek voor de heraanplanting van het zwaargetroffen gebied rond de IJzer. Hij installeerde hiervoor een laboratorium in Nieuwpoort.<ref> Stockmans, François, "Jean Massart", in: ''Florilège des sciences en Belgique'', 710.</ref> Daarnaast richtte hij voor de ULB een experimentele tuin op in Oudergem in het Zoniënwoud. Deze tuin, die de naam ''Jardin botanique expérimental Jean Massart'' kreeg, was op het moment van zijn overlijden onafgewerkt.<ref> Stockmans, François, [http://www2.academieroyale.be/academie/documents/FichierPDFBiographieNationaleTome2096.pdf#page=290 "Jean Massart"], in: ''Biographie Nationale'', 566.</ref>
 
   
 
   
 
<br/>Massart werd op 4 juni 1904 verkozen tot corresponderend lid van de [[Académie royale des sciences des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique - Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten|Académie royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique]] en tot effectief lid op 10 juni 1911.
 
<br/>Massart werd op 4 juni 1904 verkozen tot corresponderend lid van de [[Académie royale des sciences des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique - Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten|Académie royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique]] en tot effectief lid op 10 juni 1911.
−
Hij maakte daarnaast deel uit van de administratieve raad van de ''[[Société de vulgarisation: Les Naturalistes belges]]''.<ref> Stockmans, François, "Jean Massart", in: ''Florilège des sciences en Belgique'', 1968, p. 721.</ref>
+
Hij maakte daarnaast deel uit van de administratieve raad van het genootschap ''[[Les Naturalistes belges]]''.<ref> Stockmans, François, "Jean Massart", in: ''Florilège des sciences en Belgique'', 721.</ref>
 
<br/>
 
<br/>
  

Revision as of 10:11, 24 June 2015

Plantkundige, geboren te Etterbeek op 7 maart 1865 en overleden te Houx op 16 augustus 1925.
Massart jean.jpeg

Biografie

Massart groeide op in Etterbeek, in en rond de kleine plantenkwekerij van zijn vader, die ook als tuinier bijkluste. Het gezin behoorde tot de gematigde middenklasse, de jonge Massart volgde les in de plaatselijke gemeenschapsscholen. Via bemiddeling van één van zijn leraren, die iets in hem zag, kon Massart nochtans overstappen naar het vijfde jaar latijn van het Sint-Michielscollege. Na het voltooiien van zijn humanoria schreef hij zich in aan de Faculteit Wetenschappen van de Universiteit van Brussel.[1] De vroege dood van zijn vader dwong de kersverse student echter zijn studies te staken en de familiezaak over te nemen.[2] In deze periode zette hij tijdens zijn vrije momenten onderzoek op in een zelf ingericht laboratoriumpje.[3] Na enkele jaren aan het hoofd van het familiebedrijf, besliste Massart in 1884, op aanraden van een familievriend om toch zijn studies terug op te nemen. In 1887 promoveerde hij tot doctor in de natuurwetenschappen met specialisatie plantkunde.[4]


Na het behalen van zijn doctoraat startte Massart onmiddellijk met een nieuwe opleiding, dit keer aan de Geneeskundefaculteit. Zijn tweede doctoraatstitel volgde 1891.[5] Hierna ging hij gedurende één jaar als assistent aan de geneeskundefaculteit aan de slag. In 1892 vroeg hoogleraar Leo Errera hem om hem bij zijn onderzoek en onderwijs te assisteren.[6] In Errera's Institut Botanique stond Massart drie jaar lang in voor de praktische oefeningen en de begeleiding van onderzoekers.[7] Hierna was hij nog twee jaar repetitor.[8] In 1897 bevorderde het Brussels universiteitsbestuur Massart tot hoogleraar.


Bron: Brussel, Archives de l'Université libre de Bruxelles, in: Halleux, R. (e.a) (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België 1815-2000, volume 2, Brussel, 2001
Meer dan voor het laboratorium nochtans koos de jonge vorser voor de vrije natuur en het veldonderzoek. Samen met zijn oud-studiegenoot en collega Auguste Lameere stelde hij voor de universiteit een "reizend laboratorium" samen, waarmee ze het hele land doorkruisten. In juli en augustus 1897 trokken de twee wetenschappers door de Walliser Alpen in Zwitserland. Hun bevindingen over de plaatselijke fauna en flora bundelden ze in La dissémination des plantes alpines.[9] Een reis naar de Sahara, opnieuw in het gezelschap van Lameere, volgde in 1898. Zijn klimatologische en geobotanische observaties schreef Massart neer in Un voyage botanique au Sahara.[10] Omdat hij zijn wetenschappelijke horizon verder wilde verruimen scheepte Massart vervolgens in als arts aan boord van een schip dat islamitische pelgrims van Djeddah naar Indonesië terugbracht. Op Java ondernam hij een botanische verzamelexpeditie. De rijke oogst aan plantenstalen droeg hij over aan de Rijksplantentuin en het Botanisch Instituut van de Brusselse universiteit. [11] Massart zou zijn leven lang blijven reizen. Zo trok hij in 1922 samen met andere wetenschappers naar Brazilië om onder meer botanisch materiaal te verzamelen. De resultaten van deze reis werden gepubliceerd in: Une mission biologique au Brésil. Onmiddellijk daarna ging hij in op de uitnodiging van Amerikaanse universiteiten om door Amerika te reizen en verschillende wetenschappers te ontmoeten.


Tijdens zijn intense contact met de fauna en flora van het land, ontwikkelde Massart een bijzondere visie op de natuur. In 1912 pleitte hij in Pour la protection de la nature, verschenen naar aanleiding van het vijftigjarig bestaan van de Société royale de botanique de Belgique, als één van de eersten voor de vestiging van natuurreservaten in de verschillende regio's van het land.[12]


Doordat de financiële middelen van de Brusselse universiteit zeer beperkt waren, nam Massart vanaf 1902 naast zijn hoogleraarschap ook de functie van conservator aan de Rijksplantentuin op. Hij was er verantwoordelijk voor de buitentuinen, de koude serres en de orangerie. Daarnaast richtte hij een aantal onderzoeksstations in België op, onder meer in Francorchamps en Koksijde. Hier werden plantensoorten bestudeerd en vergeleken. In 1905, bij het overlijden van Leo Errera nam Massart de cursussen van Errera over. Hij werd eveneens tot directeur van het Botanisch Instituut aangesteld. De werklast noodzaakte hem zijn tweede functie, in de Plantentuin, op te zeggen.[13]


Tijdens de Eerste Wereldoorlog werkte Massart mee aan de Belgische clandestiene pers. Hij schreef verschillende pamfletten waaronder: Comment les Belges résistent à la domination allemande en Le chiffon de papier.[14] Begin juli 1915 kwam hij in moeilijkheden met de Duitse bezetter. Hij vluchtte via Nederland naar Frankrijk, waar hij zich vestigde in Antibes. Gedurende die periode werkte hij aan het laboratorium van Poirault.[15] Hij doceerde ook cursussen aan het Parijse Museum voor Natuurhistorie.[16]


Na de wapenstilstand keerde Massart terug naar de Universiteit van Brussel, waar hij zich wijdde aan het onderzoek voor de heraanplanting van het zwaargetroffen gebied rond de IJzer. Hij installeerde hiervoor een laboratorium in Nieuwpoort.[17] Daarnaast richtte hij voor de ULB een experimentele tuin op in Oudergem in het Zoniënwoud. Deze tuin, die de naam Jardin botanique expérimental Jean Massart kreeg, was op het moment van zijn overlijden onafgewerkt.[18]


Massart werd op 4 juni 1904 verkozen tot corresponderend lid van de Académie royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique en tot effectief lid op 10 juni 1911. Hij maakte daarnaast deel uit van de administratieve raad van het genootschap Les Naturalistes belges.[19]

Werken

Hij en Leo Errera onderstreepten het belang van mutaties in het evolutionaire mechanisme. In de tweede editie van Une leçon élémentaire sur le Darwinisme werden de onderzoeksresultaten van de Nederlandse botanicus Hugo De Vries opgenomen.[20] Hij deed onderzoek naar de doorstroming van witte bloedlichaampjes doorheen de bloedvaatwanden.[21] Hij bestudeerde vooral de vegetatie van België. Samen met Charles Bommer publiceerde hij Les aspects de la végétation en Belgique (1908 en 1912).[22] In het begin van zijn carrière lag de nadruk vooral op de fysiologie en de pathologie. Wanneer hij ging werken voor het Botanische Instituut aan de ULB richtte hij zich vooral op de plantkunde.


Aan de Rijksplantentuin publiceerde hij onder meer: Notice sur la serre des plantes grasses au Jardin botanique de l'Etat.[23]
Hij bracht de verschillende regio's van België systematisch in kaart en publiceerde hierover al in 1893 een bijdrage: Biologie de la végétation du littoral belge.[24]
In 1910 publiceerde hij naar aanleiding van het 3de Internationaal Botanisch Congres een belangrijk synthesewerk namelijk: Esquisse de la Géographie botanique de la Belgique. Hij beschreef hierin de verdeling van de vegetatie in ons land in functie van factoren zoals milieu, bodem en klimaat.[25]
Zijn onderzoek was voornamelijk gebaseerd op observatie ter plaatse. Hij werkte zelden in een laboratorium.[26]
Hij schreef ook over zijn onderzoek naar de herkolonisatie van het verwoeste gebied rond de Ijzer. In 1922 verscheen het resultaat van al zijn observaties in dit gebied : La Biologie des Inondations de l'Yser.[27]
Wetenschapssociologie
Jean Massart en Emile Vandervelde (1866-1938) deden onderzoek naar "organisch" en "sociaal" parasitisme.[28] Hij schreef in 1897 samen met twee andere Brusselse wetenschappers Jean Demoor (1867-1941) en Vandervelde verder over dit onderwerp:: L'evolution régressive en biologie et en sociologie. Het boek was een poging om biologische wetten op de maatschappelijke evolutie toe te passen. Hun stelling was dat de "samenleving een organisme is en het organisme was een cellenstaat".[29]

Cursussen
Tussen 1922 en 1924 publiceerde hij Eléments de Biologie Générale et de Botanique, een geïllustreerde synthese van zijn cursussen die hij doceerde in de voorbereidende kandidaturen geneeskunde en natuurkunde.

Educatieve publicaties
Hij publiceerde ook het werk Un jardin botanique pour les écoles moyennes, waarin hij het belang verdedigde van het aanleggen van een botanische tuin in scholen. Hij beschreef de meest essentiële planten voor zo'n botanische tuin.[30]

Publicaties

  • lijst met publicaties in: Marchal, E., "Jean Massart", in: Annuaire ARB, jaargang 1927, Brussel: ARB, p. 141-158.


Bibliografie

  • Marchal, E., "Jean Massart", in: Annuaire ARB, jaargang 1927, Brussel: ARB, 69-140.
  • Marchal, E., "Jean Massart 1865-1925", in: Bulletin de la Société Royale de Botanique de Belgique, 59 (1926), nr. 1, 7-10.
  • Stockmans, François, "Jean Massart", in: Biographie Nationale, vol. 38, kol. 561-569.
  • Stockmans, François, "Jean Massart", in: Florilège des sciences en Belgique, 1968, p. 705-726.


Nota’s

  1. ↑ Stockmans, François, "Jean Massart", in: Biographie Nationale, vol. 38, 562.
  2. ↑ Marchal, E., "Jean Massart", in: Annuaire ARB, 1927, Brussel: ARB, 73.
  3. ↑ Stockmans, François, "Jean Massart", in: Florilège des sciences en Belgique, 1968, 707.
  4. ↑ Marchal, E., "Jean Massart", 74.
  5. ↑ Marchal, E., "Jean Massart", 75.
  6. ↑ Stockmans, François, "Jean Massart", in: Florilège des sciences en Belgique, 708.
  7. ↑ Stockmans, François, "Jean Massart", in: Florilège des sciences en Belgique, 709.
  8. ↑ Stockmans, François, "Jean Massart", in: Biographie Nationale, 562.
  9. ↑ Marchal, E., "Jean Massart", 90.
  10. ↑ Marchal, E., "Jean Massart", 91.
  11. ↑ Poncelet, Marc & Nicolaï, Henri & Delhal, Jacques & Symoens, Jean-Jacques, "De overzeese wetenschappen", In:Robert Halleux, Geert Vanpaemel, Jan Vandersmissen en Andrée Despy-Meyer (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België 1815-2000, Brussel: Dexia, 2001, vol. 2, p. 263.
  12. ↑ Lawalrée, André, "De plantkunde", in: Robert Halleux, Geert Vanpaemel, Jan Vandersmissen en Andrée Despy-Meyer (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België 1815-2000, Brussel: Dexia, 2001, vol. 2, p. 250.
  13. ↑ Stockmans, François, "Jean Massart", in: Florilège des sciences en Belgique, 709.
  14. ↑ Marchal, E., "Jean Massart", 113.
  15. ↑ Stockmans, François, "Jean Massart", in: Florilège des sciences en Belgique, 710.
  16. ↑ Stockmans, François, "Jean Massart", in:Biographie Nationale, 565.
  17. ↑ Stockmans, François, "Jean Massart", in: Florilège des sciences en Belgique, 710.
  18. ↑ Stockmans, François, "Jean Massart", in: Biographie Nationale, 566.
  19. ↑ Stockmans, François, "Jean Massart", in: Florilège des sciences en Belgique, 721.
  20. ↑ Tentoonstellingsbrochure, "De evolutietheorie van Darwin, de sensatie van de 19de eeuw", "Darwin in de collecties van de Koninklijke Bibliotheek", georganiseerd door het Nationaal Centrum voor de geschiedenis van de Wetenschap, p. 19.
  21. ↑ Halleux, Robert, "Naar de kern van het leven: de biologie", In: Robert Halleux, Geert Vanpaemel, Jan Vandersmissen en Andrée Despy-Meyer (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België 1815-2000, Brussel: Dexia/La Renaissance du livre, 2001, vol. 1, p. 298.
  22. ↑ Lawalrée, André, "De plantkunde", In: Robert Halleux, Geert Vanpaemel, Jan Vandersmissen en Andrée Despy-Meyer (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België 1815-2000, Brussel: Dexia, 2001, vol. 2, p. 250.
  23. ↑ Stockmans, François, "Jean Massart", In: Biographie Nationale, vol. 38, kol. 563.
  24. ↑ Marchal, E., "Jean Massart", In:Annuaire ARB, jaargang 1927, Brussel: ARB, p. 87.
  25. ↑ Marchal, E., "Jean Massart", In: Annuaire ARB, jaargang 1927, Brussel: ARB, p. 103.
  26. ↑ Stockmans, François, "Jean Massart", In:Biographie Nationale, vol. 38, kol. 564.
  27. ↑ Marchal, E., "Jean Massart", In: Annuaire ARB, jaargang 1927, Brussel: ARB, p. 119.
  28. ↑ Wils, Kaat, "De sociologie"", in Robert Halleux, Geert Vanpaemel, Jan Vandersmissen en Andrée Despy-Meyer (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België 1815-2000, Brussel: Dexia/La Renaissance du livre, 2001, vol. 1, p. 313.
  29. ↑ VANPAEMEL, Geert, "De darwinistische revolutie", in Robert Halleux, Geert Vanpaemel, Jan Vandersmissen en Andrée Despy-Meyer (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België 1815-2000, Brussel: Dexia/La Renaissance du livre, 2001, vol. 1, p. 266.
  30. ↑ Marchal, E., "Jean Massart", In: Annuaire ARB, jaargang 1927, Brussel: ARB, p. 97.
Retrieved from "https://www.bestor.be/wiki_nl/index.php?title=Massart,_Jean_Baptiste_(1865-1925)&oldid=13433"