Difference between revisions of "Grandry, Michel (1840-1874)"

Revision as of 10:07, 6 February 2017

Arts en celbioloog, ontdekker van het zogenaamde Grandry-lichaampje

Biografie

Over Grandry’s achtergrond is weinig tot niks bekend. Hij was een arts uit Tilleur, een deelgemeente van St-Nicolas in de provincie Luik. Hij was een celbioloog die zich specialiseerde in het zenuwstelsel. Mogelijks studeerde Grandry aan de Universiteit van Luik. Hij was in ieder geval een leerling van de Luikse hoogleraar Theodor Schwann en voerde onderzoek uit in diens fysiologielaboratorium aan de geneeskundefaculteit. The Medical Times and Gazette stelt zelfs dat Grandry onder ‘personal superintendence’ van deze beroemde grondlegger van de celtheorie stond. In 1868 stelde Grandry zijn onderzoek rond zenuwcellen voor aan de Académie royale des sciences de Belgique.^[1] Zijn reviewers voor die gelegenheid waren Gottlieb Gluge en Schwann. Grandry’s studie kaderde dan ook in het onderzoek dat Schwann op dit moment uitvoerde, waarbij hij zijn celtheorie toepaste op dierlijke functies – prikkelingen, gevoeligheid, reflexbewegingen en hersenfuncties. Over de studie van zijn pupil was Schwann lovend: "les découvertes de M. Grandry élargissent nos connaissances sur les éléments essentiels du système nerveux".

Grandry werkte rond of ergens vóór 1869 ook een tijdlang in het laboratorium van Schulze (?). Hier deed hij onder meer onderzoek naar de lichaampjes van Pacini. Rond dezelfde periode deed hij ook onderzoek aan het histologielaboratorium van de geneeskundefaculteit van Parijs onder leiding van professor Charles Robin, waar hij de nerfs cutanées van de mens bestudeerde. In de jaren 187 of 1880 richtte hij in Parijs samen met Nachet (?) een particulier laboratorium voor histologie op in de rue du Jardinet. ^[2]

Rond 1869 deed Grandry de ontdekking die hem binnen het celbiologisch en het ornithologisch onderzoek roem zou bezorgen. In de kegelvormige papilla's van de eendensnavel detecteerde hij een microscopisch klein lichaampje, dat gevoelig was voor beweging. Deze tastreceptoren werden al snel met Grandry’s naam aangeduid en dragen tot op vandaag deze naam: de 'Grandry-lichaampjes'. De Luikse arts zelf werd vergeten. Het is niet duidelijk wat er verder met Grandry is gebeurd.

Publicaties

• "Mémoire sur la structure de la capsule surrenale de l’homme et de quelques animaux", in: Journal de l'anatomie et de la physiologie normales et pathologiques de l'homme et des animaux, 4 (1867), 225-237 en 389-400.

• "Sur les glandes pituitaire et pinéale", in: Journal de l'anatomie et de la physiologie normales et pathologiques de l'homme et des animaux, 4 (1867), 404. (Parijs)

• "Recherches sur la structure intime du cylindre de l'axe et des cellules nerveuses", in: Bulletin de l'Académie royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique, 25 (1868), 304-316.

• "De la structure intime du cylindre de l'axe et des cellules nerveuses", in: Journal de l'anatomie et de la physiologie normales et pathologiques de l'homme et des animaux, 6 (1869), 289-301.(Parijs) (dezelfde tekst als zijn memoire voor de Belgsiche academie)

• "Recherches sur les corpuscules de Pacini", in: Journal de l'anatomie et de la physiologie normales et pathologiques de l'homme et des animaux, 6 (1869), 390-395. (Parijs)

• "Recherches sur la terminaison des nerfs cutanés chez l’homme", in: Journal de l'anatomie et de la physiologie normales et pathologiques de l'homme et des animaux, 6 (1869), 395-398. (Parijs)

Bibliografie

• Birkhead, Tim, De zintuigen van vogels - Hoe voelt het om een vogel te zijn?, 115.
• "The microscopic anatomy of the nervous system", in: The Medical Times and Gazette: A Journal of Medical Science, 2 (1868), 19 december, 705.
• Jobert, " Etudes d’anatomie comparée sur les organes du toucher chez divers mammifères, Oiseaux poissons et insectes", in: Annales Des Sciences Naturelles, 16 (1872), 10.