Difference between revisions of "D’hont, Maurice (1922-1987)"

Revision as of 13:12, 9 August 2010

Scheikundige, geboren te Brugge op 2 december 1922 en overleden te Leuven op 4 september 1987.

Biografie

Maurits D’hont werd geboren op 2 december 1922 te Brugge. Hij studeerde scheikunde aan de Universiteit van Leuven. In 1945 werd hij licentiaat in de scheikunde. Hij verwierf ook de graad van baccalaureaat in de wijsbegeerte aan dezelfde universiteit. Hij promoveerde in 1948 tot doctor in de wetenschappen.
Hij verbleef als scholar van de British Council aan de Universiteit van Cambridge. In 1950 ging hij als C.R.B-fellow voor één jaar aan het M.I.T chemical engineering studeren. Het jaar daarop werd hij research-associate aan de Harvard University in de school voor biomedical engineering. Hij verbleef ook aan de Nuclear Reactor School in Argonne (Illinois).
Na zijn terugkeer uit de USA startte hij zijn loopbaan aan de Metallurgie Hoboken, waar hij betrokken was bij de scheiding van radium door ionenuitwisselaar.
In 1952 startte hij aan het Studiecentrum voor Kernenergie als hoofd van het departement scheikunde en metaalkunde, dit bleef hij tot in 1959. In 1960 werd hij benoemd tot adjunct-directeur, in 1961 tot directeur Onderzoek en tussen 1963 en 1968 tot wetenschappelijk adviseur van de Voorzitter van de Raad van Beheer met de rang van directeur-generaal.
In 1968 verliet hij het Studiecentrum voor Kernenergie met de titel van ere-adviseur van de Voorzitter van de Raad van Beheer en werd afgevaardigd beheerder en stichter van Emerson en Cuming Europe, dit bleef hij tot in 1976. Deze firma was gespecialiseerd in de toepassingen van materialen, voornamelijk expoxyharsen voor diepzeeonderzoek en de luchtvaartindustrie. Van 1976 tot 1982 was hij voorzitter van het directiecomité van de firma Callebaut.

Zijn academische carrière startte in 1951 met zijn benoeming tot lector aan de Universiteit van Leuven. Hij doceerde over chemische technologie. In 1956 werd zijn mandaat uitgebreid met leeropdrachten op het gebied van de kernwetenschappen, meer specifiek de radiochemie, de radioprotectie en de kernchemie. In 1964 werd hij benoemd tot buitengewoon hoogleraar aan de Universiteit van Leuven.
In 1967 nam hij het iniatief tot een nauwere samenwerking tussen de KUL en het Studiecentrum voor Kernenergie. Deze samenwerking leidde tot de oprichting van het Laboratorium voor Radiochemie, eerst ondergebracht in het Studiecentrum voor Kernenergie, vanaf 1972 werd het toegewezen aan de KUL.
In 1982 werd hij toegelaten tot het emeritaat.

Hij werd op 12 oktober 1963 corresponderend lid van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten, werkend lid op 7 maart 1973 en bestuurder in 1976.
Hij richtte in 1982 het Octaaf Callebautfonds op.
Daarnaast was hij lid van de commissie radiochemie / nucleaire chemie aan het NFWO en lid van de technische adviescommissie van Eurochemic. Hij was voorzitter van de Chemici Lovanienses van 1974 tot 1985, erevoorzitter van de Vereniging van de Vlaamse Kamers voor Handel en Nijverheid, lid van het directiecomité en beheerder van het Vlaams Economisch Verbond.^[1]
Hij was grootofficier in de Kroonorde. ^[2] Hij was ook commandeur in de orde van Sint-Gregorius de Grote.

Hij overleed te Leuven op 4 september 1987. ^[3]

Werken

Fysicochemicus gespecialiseerd in het onderzoek op het vlak van kernenergie, meer specifiek over speciale materialen en stralingsveiligheid. Hij hield zich dus bezig met het onderzoek naar de toepassingen van kernenergie.
Zijn doctoraat was getiteld:Chemische reacties aan vaste oppervlakken, mechanismen der werking van de katalysatoren. Dit werk werd in 1948 bekroond met de Jan Stasprijs.
Hij publiceerde over het chemisch evenwicht en de catalyse. In Cambridge werkte hij samen met G.B. Sutherland aan het onderzoek in het domein van de infrarood spectrometrie.
Hij begeleidde ook heel wat doctoraten over radioactieve fissieprodukten en kernbrandstoffencyclus. ^[4]

Publicaties

• Lijst met publicaties Libis catalogus geconsulteerd op 09/08/2010 om 10u.</ref>

Bibliografie

• "D’hont, Maurits.", In:De Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten en haar leden, Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten, 2010, p.78.
• G.Smets, “In Memoriam Maurits D’hont”, In: jaarboek 1987, Brussel: KVAB, p. 279-281

Nota’s

1. ↑ G.Smets, "In Memoriam Maurits D’hont", In:jaarboek 1987, Brussel: KVAB, p. 279-281.
2. ↑ jaarboek 1987, Brussel: KVAB, p. 38.
3. ↑ "D’hont, Maurits.", In:De Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten en haar leden, Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten, 2010, p.78.
4. ↑ G.Smets,"In Memoriam Maurits D’hont", In: jaarboek 1987, Brussel: KVAB, p. 279-281.