Tavernier, René (1914-1992)

EnglishNederlandsfrançais

Geoloog en stratigraaf, geboren te Nevele op 26 augustus 1914 en overleden te Gent op 19 november 1992.

Biografie

René Tavernier werd in Nevele geboren op 26 augustus 1914 als zoon van een veearts. Hij volgde les aan het Sint-Lievens College in Gent en studeerde nadien aard-en delfstofkunde aan de Rijksuniversiteit van Gent. Zijn academische carrière startte in 1937 met zijn benoeming tot assistent aan het laboratorium voor Aardkunde aan de RUG. Na zijn doctoraat werd hij suppleant voor de cursus fysische aardrijkskunde. In 1943 werd hij werkleider en in 1944 docent bij het Laboratorium van Fysische Aardrijkskunde, waar hij in 1948 tot gewoon hoogleraar werd benoemd. In het begin van zijn carrière doceerde hij louter in de fysisch-aardrijkskundige richting. In 1952 werd zijn leeropdracht uitgebreid naar de geologie. Vanaf 1955 werd hij belast met het doceren van zuiver geologische vakken. Van 1943 tot 1950 was hij bij de Belgische Geologische Dienst belast met de bedeling van drinkwater voor de geallieerde troepen en van koelwater voor het zware luchtafweergeschut.
Op 8 oktober 1955 werd hij corresponerend lid aan de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten,werkend lid op 20 september 1958 en bestuurder in 1967. Daarnaast was hij lid van de Koninklijke Academie voor Overzeese Wetenschappen. René Tavernier was lid en vanaf 1986 erelid van de Union of Soil Science. Hij was één van de stichters van de Belgische Bodemkundige Vereniging en was secretaris-generaal van deze vereniging van 1950 tot 1958. Hij was verder ook lid van het Koninklijk Nederlands Aardrijkskundig Genootschap, de Society of Economic Paleontologists and Mineralogists (VS), de Koninklijke Zweedse Academie voor land- en bosbouw en corresponderend lid van de Académie d'Agricultere de France. Hij was ook commandeur in de Ordre de Mérite van Luxemburg.
Hij overleed te Gent op 19 november 1992 na een slepende ziekte.

Werken

René Tavernier ontving in 1935 voor zijn licentiaatsverhandeling de Mac Leodprijs. Zijn doctoraal onderzoek werd in 1948 bekroond met de Baron van Ertborn prijs. Beide verhandelingen waren studies van de neogene afzettingen in België. De neogene zanden werden bestudeerd op basis van hun gehalte aan zware mineralen. Op deze manier wist René Tavernier een onderscheid te maken tussen de mariene en continentale zanden van Laag-België en het herkomstgebied van deze zanden vast te leggen.
Zijn geologische belangstelling had betrekking op de sedimentologie van de Cenozoïsche formaties van het Noordzeebekken, het Quartair in België, de fossiele periglaciale structuren, de evolutie van het Scheldebekken in de loop van het Quartair en van de kustvlakte tijdens het Holoceen, de schommelingen van het zeeniveau, enz.
Onder impuls van Professor Victor Van Straelen werd in 1946 het Comité voor de Opname van de Bodem- en Vegetatiekaart van België opgericht. Het project, dat startte in 1947, werd gesubsidieerd door het IWONL. Voor wat de bodemkaart betreft werden aanvankelijk de opnamen individueel uitgevoerd door drie centra : Leuven, Gembloux en Gent. Als verantwoordelijke voor het centrum Gent zag René Tavernier van meet af aan de noodzaak in van coördinatie. Hij streefde er naar één nationaal centrum uit te bouwen. René Tavernier werd vanaf 1950 directeur van het Centrum voor Bodemkartering (C.V.B.) met als voornaamste opdracht de bodemkaarten op te nemen, een nationale legende uit te werken en de activiteiten op nationaal vlak te coördineren. Dit werk werd bekroond met de tienjaarlijkse prijs voor Geologische Wetenschappen in 1968. De C.V.B bleef actief tot zijn ontbinding in 1976.
René Tavernier nam in 1950 deel aan de organisatie van het 4th Congress of the International Soil Science Society in Amsterdam. Op het congres werd hij verkozen tot Voorzitter van ISSS. Naar aanleidinig van het 5de ISSS congres, dat in 1954 in Léopoldville (Kinshasa) plaatsvond, werkte hij in samenwerking met het Nationaal Instituut voor Landbouwstudies in Belgisch Congo (NILCO) aan een classificatie systeem voor tropische bodems. Sinds 1951 werkte René Tavernier ook samen met de USDA Soil Conservation Service bij de voorbereiding van een Bodemtaxonomie.
Tussen 1952 en 1958 was hij lid van de Geologische Raad en werd hij belast met het opstellen van de stratigrafische schaal van het Kwartair. In 1957 hebben J. de Heinzelin en René Tavernier het Holoceen ook wel Flandrien genoemd op basis van transgressie sedimenten in Vlaanderen. Het Flandrien is ondertussen, ook als synoniem, geheel in onbruik geraakt. In 1958 was René Tavernier lid van het bestuurscomité van het NILCO. In 1960 richtte hij het Internationaal Bodemkundig Centrum aan de RUG op. Dit centrum ten dienste van de Derde Wereld startte in 1963 met een postgraduaat cursus. Hij slaagde erin het belang van geologische bodemkennis aan te tonen bij belangrijke landbouwontwikkelingsprojecten.
Binnen de Europese Gemeenschap werd hij in 1980 gevraagd om een bodemkaart op te stellen van de EG op schaal 1:1.000.000. Dit werk werd voltooid in 1985.

Publicaties

• Ghent University Academic Bibliography & Institutional Repository geconsulteerd 09/07/2010 om10u20.
• Overzicht personen archief
  

Bibliografie

• Gabriels, Donald, "In memoriam René J. Tavernier,", ISSS Bulletin 82-83 (1992-1993), p. 91-92.
• Groessens, Eric en Groessens-Van Dyck, Marie-Claire "De Aardwetenschappen", In: Robert Halleux et al. (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België, 1815-2000, vol 2, Brussel, Dexia/La Renaissance du Livre, 2001, p. 219-233], p.223.
• Geukens, Fernand, "In Memoriam René Tavernier", In: Jaarboek 1993-1996, Brussel: KVAB, p.99-100.
• "Tavernier René", In: De Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten en haar leden, Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten, 2010, p.251-252.