Jungers, Joseph-Charles (1908-1993)
Scheikundige, geboren in 1908 en overleden te Brussel op 27 augustus 1993.
Biografie
Jungers studeerde scheikunde aan de Katholieke Universiteit van Leuven en promoveerde in 1931 tot doctor bij Walter Mund. Hij verbleef daarna bij Louis de Brogle in Parijs, H.S. Taylor in Princeton en K. Bonhoffer in Leipzig. In 1937 werd hij benoemd te Leuven als titularis van een nieuw gecreëerd vak over chemische kinetiek. Jungers werkte vooral over homogene en heterogene katalyse, waarvoor hij gedetailleerde chemisch kinetische modellen opstelde.
In 1949 won Jungers de Tienjaarlijks Prijs voor Scheikunde.
Na de Tweede Wereldoorlog speelde Jungers een belangrijke rol in de organisatie van het Institut Français du Pétrole (IFP) als adviseur, maar ook als hoogleraar aan de École Nationale Supérieure du Pétrole et des Moteurs, waar hij tot begin jaren '60 les gaf. Ook voorzag hij onderzoeksopleidingen voor jonge Franse ingenieurs in Leuven voor zij gingen werken voor het IFP. Verschillende van zijn ontdekkingen werden via het IFP gepatenteerd en leidden tot industriële toepassingen. In 1985 werd hij hiervoor geëerd als officier van het Légion d'Honneur.
Jungers ging op emeritaat in 1984. Hij overleed in Brussel in 1993.
Publicaties
- Cinétique chimique appliquée (1958)
- L'analyse cinétique de la transformation chimique (1967/8)
Bibliografie
- D. DeCroocq, "Professor J.C. Jungers," Applied Catalysis. A: General 114 (1994) 2, N24-N25.
