Rousseau, Ernest (1831-1908)
Wis- en natuurkundige, geboren in Marche op 31 mei 1831, overleden op 21 december 1908 in Frankrijk.
Biografie
Rousseau studeerde aan de Universiteit van Brussel en werd laureaat van de reisbeurzenwedstrijd in 1852-1853. Het promoveerde tot doctor in de wis- en natuurkunde in 1854.
Op 4 juli 1859 werd hij benoemd als buitengewoon hoogleraar aan de ULB. Op 30 juni 1864 werd hij gewoon hoogleraar. Aan de ULB doceerde hij aan de faculteit voor wetenschappen en aan de Polytechnische School de cursussen beschrijvende meetkunde (1859-1865), wiskundige natuurkunde (1859-1906), experimentele natuurkunde (1861-1906) en industriële fysica (1873-1874).
In 1861 werd Rousseau benoemd als titularis van de leerstoel natuurkunde aan de Koninklijke Militaire School. Zijn onderwijs, dat parallel verliep met zijn onderwijs aan de ingenieursschool van de ULB, was bijzonder succesvol aangezien hij erin slaagde de wiskundige en experimentele aspecten van de natuurkunde met elkaar in verband te brengen. Rousseau besteedde in het bijzonder veel aandacht aan de elektrische toepassingen. In 1886 werd Rousseau door een Ministerieel Besluit, dat cumul van functies voor docenten aan de Militaire School verbood, verplicht ontslag te nemen.
In 1882 was Rousseau de Belgische afgevaardigde op de internationale conferentie voor de bepaling van de elektrische eenheden in Parijs. In het academiejaar 1884-1885 was Rousseau rector van de ULB.
Rousseau was gehuwd met Mariette Hannon en de vader van Ernest Rousseau. Hij was een goede vriend van de kunstschilder James Ensor. Rousseau liet het leven in een koets op weg naar het zuiden van Frankrijk, bestemming van zijn reis. Hij stierf, aldus de krant L'Indépendance belge aan een "congestion".[1]
Noten
- ↑ "Belgique - Mort de M. Ernest Rousseau", in: L'Indépendance belge, 79 (1908), 24 december, 4.
