Marchal, Émile Jules Joseph (1871-1954)
Plantkundige en landbouwingenieur, geboren te Maaseik op 10 april 1871 en overleden te Brussel op 17 november 1954. Zoon van Elie Marchal.
Biografie
Emile Marchal volgde middelbaar onderwijs aan het Atheneum van Elsene. Nadien studeerde voor landbouwingenieur aan het Institut Agronomique de Gembloux, waar hij in 1894 afstudeerde. Hij vervolledigde zijn opleiding met een stage aan de ULB, eerst aan het laboratorium voor scheikundige analyse en vervolgens aan het botanisch laboratorium, dat werd geleid door Leo Errera.
In 1898 werd hij benoemd tot assistent aan het Institut Agronomique de Gembloux. In 1902 richtte hij aan het Instituut een laboratorium op, dat in 1912 werd omgevormd tot het Station voor Fytopathologie (of plantenziektekunde). Hij werd hiervan ook directeur.
In 1904 volgde hij aan het Institut Agronomique de Gembloux Emile Ghislain Laurent op aan de leerstoel botanica.
In 1925 werd hij aangesteld als rector aan de Institut Agronomique de Gembloux.[1] Hij bleef deze functie uitoefenen tot in 1928.[2]
Hij ontmoette in Zweden Eriksson, in Denemarken Rostrup en in Parijs Prillieux en Delacroix. Al deze bezoeken resulteerden in het rapport Les Stations de pathologie végétale dans l'Europe septentrionale.[3]
Vanaf 1926 formuleerde hij voorstellen voor de hervorming van het landbouwonderwijs. Zo ijverde hij onder meer voor een voorbereidende kandidatuur en een doctoraat in de landbouwwetenschappen. Een deel van zijn voorstellen werden in 1935 gerealiseerd en na de Tweede Wereldoorlog.[4]
Hij werd op 15 december 1911 corresponderend lid van de Académie royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique , effectief lid op 14 juni 1919 en in 1930 directeur van de Klasse Wetenschappen en de Academie.
Hij was daarnaast corresponderend lid van het Institut de France en geasoccieerd lid van de Franse Academie d'Agriculture.[5]
Hij werd op 22 januari 1930 geassocieerd lid van de Koninklijke Academie voor Overzeese Wetenschappen en effectief lid op 14 juli 1930. Van 1938 tot 1951 was hij aan deze Academie lid van de administratieve commissie van dit instituut.[6]
Hij was in 1933 ook nauw betrokken bij de oprichting van het Nationaal Instituut voor de Landbouwkunde in Belgisch Congo. Hij was ook lid van het Comité van deze instelling.[7]
Hij was ook lid van de Société belge de Biologie, van de Société belge de microscopie en van de Association des Ingénieurs issus de l'Institut agronomique de l'Etat te Gembloux.[8] Hij was lid en vanaf 1920 tot 1947 de secretaris van de Société royale de botanique de Belgique. Dit genootschap richtte een prijs op dat naar hem werd genoemd en deze Emile Marchal prijs wordt om de zes jaar uitgereikt.[9]
Hij overleed te Brussel op 17 november 1954.
Werken
Hij deed belangrijk onderzoek naar de ontwikkelingscyclus van mossen.[10]
Het grootste gedeelte van zijn carrière wijdde hij zich aan het onderzoek naar plantenziektes. In 1896 publiceerde hij het werk Les maladies cryptogamiques des plantes cultivées. Deze publicatie werd bekroond door de Nationale Landbouwbibliotheek.
Het onderzoek dat hij met zijn vader Elie Marchal uitvoerde werd in 1918 bekroond met de Tienjaarlijkse prijs van de Belgische Regering voor Plantkundige Wetenschappen.
Aan het Station voor Fytopathologie richtte Marchal een tijdschrift op: Annuaire de la Station agronomique de l'Etat. Hij publiceerde hierin hun activiteiten en resultaten.[11]
Andere publicaties van hem zijn: Le noir des feuilles de l'érable (1900), Recherches biologiques sur une chytridinée parasite du lin (1901) en Maladies cryptogramiques de la betterave (1929).[12]
Aan de Koninklijke Academie voor Koloniale Wetenschappen was hij directeur van de Sectie natuurwetenschappen. Hij deed hier voornamelijk onderzoek naar de tropische plantenziekten. Zo publiceerde hij Problèmes phytopathologiques en agriculture tropicale.
Cursussen
In 1926 publiceerde hij het traktaat Elements de physiologie végétale et de microbiologie over zijn onderwijs aan de kanidatuur agronomische wetenschappen.[13]
Publicaties
- Frédércq, Hendrickx, "Emile Jules Joseph Marchal", in: Annuaire ARB, jaargang 1977, p. 47-71.
Bibliografie
- Frédércq, Hendrickx, "Emile Jules Joseph Marchal", in: Annuaire ARB, jaargang 1977, p. 6-46.
- Albert, Noirfalise, "Emile Jules Joseph Marchal", in: Biographie Nationale, vol. 35, kol. 564-567.
- Hauman, L., "Emile Marchal (1871-1954)", in: Bulletin de la Société royale Botanique de Belgique, 88 (1956), , 5-7.
Nota’s
- ↑ Albert, Noirfalise, "Emile Jules Joseph Marchal", in: Biographie Nationale, vol. 35, kol. 565.
- ↑ Frédércq, Hendrickx, "Emile Jules Joseph Marchal", in: Annuaire ARB, jaargang 1977, p. 12.
- ↑ Frédércq, Hendrickx, "Emile Jules Joseph Marchal", in: Annuaire ARB, jaargang 1977, p. 17.
- ↑ Albert, Noirfalise, "Emile Jules Joseph Marchal", in: Biographie Nationale, vol. 35, kol. 566.
- ↑ Albert, Noirfalise, "Emile Jules Joseph Marchal", in: Biographie Nationale, vol. 35, kol. 565.
- ↑ Frédércq, Hendrickx, "Emile Jules Joseph Marchal", in: Annuaire ARB, jaargang 1977, p. 44.
- ↑ Frédércq, Hendrickx, "Emile Jules Joseph Marchal", in: Annuaire ARB, jaargang 1977, p. 45.
- ↑ Frédércq, Hendrickx, "Emile Jules Joseph Marchal", in: Annuaire ARB, jaargang 1977, p. 33-34.
- ↑ Frédércq, Hendrickx, "Emile Jules Joseph Marchal", in: Annuaire ARB, jaargang 1977, p. 35.
- ↑ Lawalrée, A., "De plantkunde", In:Robert Halleux, Geert Vanpaemel, Jan Vandersmissen en Andrée Despy-Meyer (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België 1815-2000, Brussel: Dexia/La Renaissance du livre, 2001, vol. 1, p. 251.
- ↑ Frédércq, Hendrickx, "Emile Jules Joseph Marchal", in: Annuaire ARB, jaargang 1977, p. 18.
- ↑ Frédércq, Hendrickx, "Emile Jules Joseph Marchal", in: Annuaire ARB, jaargang 1977, p. 20.
- ↑ Frédércq, Hendrickx, "Emile Jules Joseph Marchal", in: Annuaire ARB, jaargang 1977, p. 14.
