Van Tiggelen, Adolphe Émile Philippe (1914-1969)

EnglishNederlandsfrançais

FR

Scheikundige, geboren te Sint-Jans-Molenbeek op 2 december 1914 en overleden te Leuven op 2 november 1969.

Biografie

Adolphe Van Tiggelen werd geboren te Sint-Jans-Molenbeek op 2 december 1914. Hij volgde Grieks-Latijn aan het Sint-Pieters College te Jette. Hij volgde twee jaar een stage in een industriële ververij. In oktober 1932 schreef hij zich in aan de Katholieke Universiteit te Leuven. In 1933 werd hij kandidaat in de scheikunde en in 1934 licentiaat in de scheikunde. Zijn doctoraat bereidde hij voor aan het laboratorium van Walter Mund. In 1937 promoveerde hij tot doctor in de scheikunde. Hij vervulde zijn legerdienst van 17 maanden in de Belgische Luchtmacht. In deze periode deed hij mee aan de reisbeurzenwedstrijd. Hij won een reisbeurs van de overheid en verbleef van januari tot augustus 1939 aan het laboratorium van Michael Polanyi aan de Victoria Universiteit van Manchester. Hij werd in augustus 1939 gemobiliseerd, wat een nieuw verblijf in Groot-Brittannië verhinderde. In 1940 keerde hij terug uit Frankrijk en ging hij opnieuw werken aan het laboratorium van Walter Mund. In december 1941 werd hij aangesteld als hoofd van de dienst onderzoek van het Nationaal Mijninstituut te Pâturages (Henegouwen).

In 1944 werd hij docent aan de Katholieke Universiteit. In 1948 werd hij bevorderd tot gewoon hoogleraar. Hij doceerde onder meer de analytische scheikunde, de minerale scheikunde, de spectrochemie en de fysicochemie van de verbranding.

Vanaf 1958 was hij wetenschappelijk consulent aan de afdeling Applications aan het Franse Petroleuminstituut.

In 1963 werd hij benoemd tot corresponderend lid van Académie royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique . In hetzelfde jaar werd hij lid van de Werkgroep "Voortgezette Technologie en Ruimteonderzoek" aan de Nationale Raad voor Wetenschapsbeleid. Aan het NFWO was hij vanaf 1963 lid van de Commissie voor Fysikochemie en Elektrochemie. In 1937 won hij de Jan Stasprijs. In 1949 was hij laureaat van de Agathon De Potterprijs. In 1951 won hij de Jaarlijkse Prijs van de Académie royale des Sciences, des Lettres et des Beau-Arts de Belgique. In 1961 kwam daar de Francqui-prijs bij. In hetzelfde jaar won hij ook de Lavoisier-medaille van de Société de Chimie de France.

Hij overleed te Leuven op 2 november 1969.

Werken

In zijn licentiaatsverhandeling behandelde hij de acties van de alfa deeltjes in waterstofsulfide.
In 1937 schreef hij samen met Walter Mund een reeks publicaties.
Hij deed voor het Nationaal Mijninstituut onderzoek naar de oorzaken van de ontbranding van methaan om toekomstige mijnrampen te vermijden.
Hij deed onderzoek in de chemische kinetica en de oxidatie van gasmengsels. Hij onderzocht de fysische en chemische oorzaken van een explosieve verbranding van een stof. Hij analyseerde de vlam zelf, zijn temperatuur, de chemische reactie en de chemische opbouw van een explosieve verbranding. Hij onderscheidde twee soorten explosies. In 1968 schreef hij samen met een aantal medewerkers Oxydations et combustions.

Publicaties

• Lijst met publicaties in: Delmon, Bernard & Jaumotte, André, "Van Tiggelen Adolphe", In: Annuaire ARB, jaargang 2000, p. 20-27.
  

Bibliografie

• Delmon, Bernard & Jaumotte, André, "Van Tiggelen Adolphe", In: Annuaire ARB, jaargang 2000, p. 3-20.
• Delmon, Bernard & Jaumotte, André, "Van Tiggelen Adolphe", In: Nouvelle Biographie Nationale, vol. 6, p. 378-380.
• Bruylants, Albert, "Van Tiggelen Adolphe", In: Florilège des Sciences en Belgique, vol. 2, Académie Royale de Belgique, Classe des Sciences, 1980, p. 507-525.</ref>