Poll, Max Fernand Léon (1908-1991)

EnglishNederlandsfrançais

FR

Ichtyoloog en dierkundige, geboren te Ruisbroek op 21 juli 1908 en overleden te Ukkel op 13 maart 1991.

Biografie

Max Poll werd geboren te Ruisbroek op 21 juli 1908. Hij deed zijn humaniora aan het Atheneum van Sint-Gillis. In 1926 startte hij aan de ULB met de opleiding tot dierkundige. In 1931 promoveerde hij tot doctor in de zoölogie. In hetzelfde jaar werd hij eerst leerling-assistent en later assistent van Auguste Lameere. Hij bleef tot in 1933 assistent. Nadien werd hij aspirant en vervolgens onderzoeker voor het NFWO. Hij was deeltijds gedetacheerd aan het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika. Van 1935 tot 1938 was hij de assistent van Paul Brien. Hij was eveneens de conservator van het didactisch zoölogisch museum van de ULB. In 1938 werd hij voltijds attaché aan het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika. Hij klom op tot conservator en hoofd van het departement gewervelden. Victor Van Straelen, directeur van het Koninklijk Natuurhistorisch Museum, organiseerde van 1946 tot 1947 een hydrobiologische expeditie naar het Tanganyika meer. Max Poll participeerde aan deze expeditie. Poll verzamelde tijdens deze expeditie een hele reeks van vissoorten. Deze werden later door hem bestudeerd en geclassificeerd. In 1948 organiseerde Victor Van Straelen opnieuw een expeditie, deze keer werden de vissoorten van de Afrikaanse zuidkust verkend. Max Poll ging opnieuw mee.
In 1954 werd hij aangesteld als docent aan de ULB. Hij doceerde onder meer systematische zoölogie. In 1959 werd hij hoogleraar en medewerker aan het laboratorium voor biologie en systematische zoölogie. Hij was ook nog steeds conservator van het zoölogisch museum van de ULB. Hij was ook medewerker aan het Koninklijk Natuurhistorisch Museum. In 1956 nam hij deel aan een tweede expeditie naar het Tanganyika meer. In hetzelfde jaar ging hij op zoölogische missie naar Kasaï en Ituri om nieuwe diersoorten te ontdekten. Deze specimen werden tentoongesteld in het Congo paviljoen van de Expo '58. Nadien werden ze gebruikt in de diorama's van het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika. Hij vergezelde van 1958 tot 1959 Paul Brien en Jean Bouillon tijdens een CEMUBAC missie naar de moerassen van Stanley-Pool.
In 1967 werd hij hoofd van het zoölogisch departement van het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika. Hij ging hier in 1973 met pensioen. Hij bleef echter aan de ULB doceren en aan onderzoek doen. In 1978 werd hij toegelaten tot het emeritaat.
Hij werd 8 december 1962 benoemd tot corresponderend lid van de Académie royale des Sciences et Belles-Lettres de Bruxelles en effectief lid op 6 juli 1974.
Hij werd in 1962 verkozen tot lid van de Koninklijke Academie voor Overzeese Wetenschappen. Hij was ook lid van het directiecomité van het IWOCA. Aan de Société royale zoologique de Belgique - Koninklijke Belgische Vereniging voor Dierkunde was hij erelid.
Hij won ook verschillende prijzen. In 1933 was hij laureaat van de universitaire wedstrijd voor de sectie zoölogie. In 1934 won hij de Lamarck prijs en in 1956 de De Keyn Prijs. Hij was Officier in de Leopoldsorde en Commandeur in de Kroonorde.
Aan de Académie royale des Sciences et Belles-Lettres de Bruxelles werd er een Max Poll Fonds opgericht. Dit fonds moet het onderzoek in de zoölogie, de systematische zoölogie en de ecologie bevorderen.
Hij overleed te Ukkel op 13 maart 1991.

Werken

Hij schreef meer dan 250 publicaties.
Vanaf 1932 ging zijn interesse uit naar de studie van de vissen. Hij schreef een bijdrage over de phractolaemus spinosus (moddervissen). Daarnaast toonde hij interesse in de cichlidae (baarsachtigen) uit het Kivu meer en ontdekte een nieuw soort van de haplochromis en de tilapia.
Hij voerde entomologische studies uit als assistent van Paul Brien. Hij deed onder meer onderzoek naar de buis van Malpighi bij kevers.
Als conservator van het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika bestudeerde en classificeerde hij de vissen uit de collectie van het Museum. Hij zette hier het werk voort van Georges Albert Boulenger. Dit werk resulteerde in de ontdekking van nieuwe soorten, deze werden nauwkeurig beschreven en geclasseerd.
Ook tijdens zijn verschillende reizen naar Afrika ontdekte hij nieuwe vissoorten. Hij interesseerde zich hierbij voornamelijk in de baarsachtigen. Al die nieuw ontdekte vissoorten werden beschreven in twee volumes : Poissons non-Cichildae en Poissons Cichlidae du Lac Tanganika (1953-1956). Hij schreef ook een beschrijving van de Afrikaanse zoetwatervis de congothrissidae. Hij schreef in 1957 ook een algemene publicatie over Afrikaanse vissen namelijk: Les genres de poissons d'eau douce de l'Afrique. In dit werk werd er ook aandacht besteedt aan de ontwikkeling van de baarsachtigen.

Vulgarisatie van de wetenschappen
In 1946 schreef hij een aantal bijdragen over zeevissen in de reeks Faune de Belgique, dat uitgegeven werd door het Koninklijk Natuurhistorisch Museum.

Cursussen
Hij schreef voor zijn studenten een hulpmiddel in de systematiek en de zoölogie. Het verscheen in 1962 en werd in 1968 bijgewerkt. In 1977 schreef hij een rapport voor de commissie voor de herstructurering van het onderwijs. Het rapport bevatte: La zoologie systematique est l'ortographe de la zoologie. Daarnaast schreef hij ook Ecologie des faunes dulcicoles et terrestres (hydrobiologie), L'Ecologie et l'Ethologie animale en de Zoogéographique.

Publicaties

• Lijst met publicaties in: Herlant-Meewis, Henriette, "Max Poll", in: Annuaire ARB, jaargang 1994, p. 31-53.
  

Bibliografie

• Herlant-Meewis, Marie-Henriette, "Max Poll", in: Annuaire ARB, jaargang 1994, p. 23-31.
• Gosse, Jean-Pierre, "Max Poll", In: Nouvelle Biographie Nationale, vol. 6, jaargang, 2001, p. 317-318.