Reychler, Albert (1854-1938)
Reychler studeerde natuurwetenschappen aan de universiteit van Gent en combineerde zijn doctoraatstudies met onderzoek in Duitsland: in het laboratorium voor analytische scheikunde te Wiesbaden bij Carl Remigius Fresenius (1818-1897) en aan de universiteit te Bonn bij August Kekulé. In 1882 werd hij door Prosper De Wilde aan de Université libre de Bruxelles aangeworven als assistent. Hier behaalde Reychler in 1885 de titel van doctor-geaggregeerde in de scheikunde met een proefschrift dat handelde over de ammoniakcomplexen van zilverzouten. In 1894 werd hij tot buitengewoon hoogleraar voor het pas ingevoerde vak fysico-chemie benoemd. In hetzelfde jaar gaf hij een eigen cursus uit, Les théories physico-chimiques, die in 1897 werd gedrukt. De cursus kende drie herdrukken en werd vertaald in het Engels, het Duits, het Russisch en het Tsjechisch.
Onderzoek was Reychlers voornaamste interessegebied. Hij drong er bij de beheerraad van de universiteit op aan om, zoals in Luik, een speciaal doctoraat in de fysische scheikunde te mogen inrichten. De beheerraad die in geldnood was, weigerde. Reychler verliet in 1906 ontgoocheld de universiteit, maar bleef in zijn geboortestad Sint-Niklaas verder onderzoek doen over tal van onderwerpen. Zijn laatste publicatie dateert van 1937.
Bibliografie
- Deelstra, Hendrik, "De Scheikunde aan de universiteiten en de hogescholen", in: Robert Halleux et al. (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België, 1815-2000, vol. 1, Brussel, 2001, 177.
- Het Museum voor de Geschiedenis van de Wetenschappen (Universiteit Gent) bewaart in zijn collectie een aanzienlijk deel van de wetenschappelijke correspondentie van Albert Reychler.
