Laurent, Marcel (1879-1924)
Plantkundige en tuinbouwer, medewerker aan de Jardin botanique de Bruxelles. Geboren op 19 maart 1879 in Bergen en gestorven op 12 maart 1924 in Brussel. Neef van Emile Laurent.
Biografie
Laurent had net zijn opleiding tot landbouwingenieur aan de Rijkslandbouwschool afgerond toen hij zich in 1900 opgaf ten dienste van de Congo-Vrijstaat. Zijn oom Emile Laurent, die adviseur was in het koloniale landbouwbeleid nabij de koloniale administratie, moedigde hem bij deze keuze aan. Nog hetzelfde jaar scheepte Laurent zich in voor Boma, samen met Léon Pynaert die tot eerste directeur van de Plantentuin van Eala was aangesteld. Laurents opdracht bestond erin om als chef de culture derde klasse de directeur te assisteren bij de inrichting en het onderhoud van de tuin.[1] Eind 1901 kreeg hij de bijkomende opdracht om een inspectieronde langs alle plantculturen van het district te ondernemen. In 1903 werd Laurent “opgevorderd” door zijn oom om hem te assisteren bij diens botanische verzamelexcursie doorheen het Congolese binnenland. Samen exploreerden ze de regio van het Leopoldsmeer, volgden stroomopwaarts de Kasai en de Sankuru richting Kwamouth en doorkruisten vervolgens de regio rond het Tumbameer. Ze stegen nog op tot in Imese en volgden dan de Congorivier stroomopwaarts tot in Ponthierville waar ze hun reis beëindigden en zich naar Boma lieten afvaren. Op 13 februari 1904 scheepten de beide mannen zich, zwaarbeladen met documenten en plantenspecimens, in voor Europa. Emile stierf zeven dagen later, op volle zee. Marcel hielp bij zijn thuiskomst Emile de Wildeman bij het ordenen en invoeren van de verzamelde materialen in de collectie van Rijksplantentuin, ter voorbereiding van een publicatie door deze laatste. De Wildeman publiceerde de resultaten met hulp van Laurent onder de titel La Mission Emile Laurent (1903-1904).
Laurent voer eind 1904 nog een laatste maal naar Congo af, waar hij werd belast met een inspectiemissie in Hoog-Congo alvorens naar zijn post in Eala terug te keren. Hij zou enige tijd lang directeur van de tropische plantentuin zijn geweest. Hemiplegie dwong Laurent echter om in 1906 een definitief punt achter zijn koloniale carrière te zetten en naar zijn thuisland terug te keren. Het ministerie van Landbouw haastte zich om de expertise van de koloniale plantkundige in de Rijksplantentuin te verankeren: voor Laurent werd aan de zijde van De Wildeman in het uit zijn voegen barstende Congolees herbarium een functie gecreëerd, met instemmende goedkeuring van plantentuindirecteur Théophile Durand. Het lijkt erop dat Laurent ergens tussen 1909 en 1914 in de plantentuin aan het werk was.
De Sansevieria Laurentii De Wild. werd aan Laurent opgedragen.
Bibliografie
- Lacroix, A., LAURENT (Marcel Désiré Joseph), in: Biographie Coloniale Belge, 3 (1952), 502-503.
- Diagre, Denis, Le Jardin botanique de Bruxelles. 1826-1912. Reflet de la Belgique, enfant de l'Afrique, Brussel: Académie royale de Belgique. Editions, 2012, 220.
Noten
- ↑ In 1902 werd Laurent gepromoveerd tot chef de culture deuxième classe en rond 1903 trad hij toe tot de eerste klasse.
