Difference between revisions of "Stappers, Louis (1883-1916)"

From Bestor_NL
Jump to: navigation, search
m (→‎Biografie)
m (→‎Biografie)
Line 6: Line 6:
 
<br/>
 
<br/>
 
===Biografie===
 
===Biografie===
−
De jonge Louis groeide op in het vierkoppig gezin van stadssecretaris Emiel Stappers en Wilhelmina Martens. Hij liep school in het Atheneum van Hasselt. Als jongvolwassenen trok Stappers naar [[Universiteit van Leuven]], waar hij het diploma van doctor in de Geneeskunde en in de Natuurwetenschappen in de wacht sleepte. Hij had ondertussen een bijzondere passie en expertise in het domein van de mariene zoölogie ontwikkeld. de jonge wetenschapper had al verschillende exploratietochten op de Noordzee ondernomen, toen hij in 1907 intekende voor een expeditie van het schip de [[Belgica - Expeditieschip|Belgica]], onder leiding van Philippe, hertog van Orléans en de beroemde kapitein [[Gerlache de Gomery, Adrien Victor Joseph de (1866-1934)|Adrien de Gerlache]]. De Gerlache selecteerde de wetenschappelijke teams voor zijn expedities steeds met zorg. Meestal koos hij voor jonge, maar veelbelovende onderzoekers. Aan boord van de Belgica bestudeerde Stappers de noordelijke IJszee, de Karazee en de kusten van Nova Zembla. In de Karazee, waar het team zou peilen naar de bodemdieptes, zat de Belgica een tijdlang in het pakijs gevangen. Dat jaar was er bijzonder zware ijsvorming. Pas toen het ijs begon te smelten, kon de Belgica zich bevrijden en de terugtocht aanvatten. Het schip arriveerde op 21 september in de haven van Hammerfest in Noorwegen. Stappers schreef nadien een aantal van zijn bevindingen neer in ''Campagne Arctique de 1907. Notes biologiques''  (1908) en ''Crustacés malacostracés'' (1911).  
+
De jonge Louis groeide op in het vierkoppig, welstellend gezin van stadssecretaris Emiel Stappers en Wilhelmina Martens. Hij liep school in het Atheneum van Hasselt, en trok daarna naar de [[Universiteit van Leuven]], waar hij het diploma van doctor in de Geneeskunde en in de Natuurwetenschappen in de wacht sleepte. Tijdens zijn opleiding ontwikkelde de student een bijzondere passie voor de mariene zoölogie. Hij had al verschillende exploratietochten op de Noordzee achter de rug, toen hij in 1907 intekende voor een expeditie van het schip de [[Belgica - Expeditieschip|Belgica]], onder leiding van Philippe, hertog van Orléans en de beroemde kapitein [[Gerlache de Gomery, Adrien Victor Joseph de (1866-1934)|Adrien de Gerlache]]. De Gerlache selecteerde de wetenschappelijke teams voor zijn expedities steeds met zorg. Meestal koos hij voor jonge, maar veelbelovende onderzoekers. Aan boord van de Belgica bestudeerde Stappers de noordelijke IJszee, de Karazee en de kusten van Nova Zembla. In de Karazee, waar het team zou peilen naar de bodemdieptes, zat de Belgica een tijdlang in het pakijs gevangen. Dat jaar was er bijzonder zware ijsvorming. Pas toen het ijs begon te smelten kon de Belgica zich bevrijden en de terugtocht aanvatten. Het schip arriveerde op 21 september in de haven van Hammerfest in Noorwegen. Stappers schreef nadien een aantal van zijn bevindingen neer in ''Campagne Arctique de 1907. Notes biologiques''  (1908) en ''Crustacés malacostracés'' (1911).  
  
−
<br/>Zijn deelname aan de expeditie legde de jonge bioloog geen windeieren. Hij had een berg documentatiemateriaal van nooit eerder onderzochte gebieden naar huis gebracht, waarmee hij zijn naam als geleerde kon vestigen. Net als de eerdere expeditieleden van de Belgica was ook voor Stappers een beloftevolle carrière in de wetenschappen verzekerd. In 1911 vertrok de bioloog op expeditie naar Belgisch Kongo, en ditmaal inderdaad als leider van de missie. Zijn team onderzocht er de levensvoorwaarden in de Congolese wateren. Door zijn vaststellingen en gegevens kon de eerste topografische kaart van de hoogtes van het Moëromeer en een reliëfkaart van de bodem worden opgesteld. Daarmee legde Stappers de grondslag van de visnijverheid van het Moëro- en Tanganykameer en van de Lualaba. Bij zijn terugkeer werd de avonturier-wetenschapper benoemd aan het [[Koninklijk Belgisch instituut voor natuurwetenschappen - Institut royal des sciences naturelles de Belgique|Koninklijk Natuurhistorisch Museum]] in dienst van [[Gilson, Gustave (1859-1944)|Gustave Gilson]]. Hij werkte ook in Gilsons [[Vlaams Instituut voor de Zee|marien laboratorium in Oostende]]. Als rechterhand van Gilson in het marien station was hij diens gedoodverfde opvolger in de directeursstoel.  
+
<br/>Zijn deelname aan de expeditie legde de jonge bioloog geen windeieren. Hij had een berg documentatiemateriaal van nooit eerder onderzochte gebieden naar huis gebracht, waarmee hij zijn naam als geleerde kon vestigen. Net als de eerdere expeditieleden van de [[Belgica - Expeditieschip|Belgica]] was ook voor Stappers dus een beloftevolle carrière in de wetenschappen verzekerd. In 1911 vertrok de bioloog op expeditie naar Belgisch Kongo, en ditmaal inderdaad als leider van de missie. Zijn team onderzocht er de levensvoorwaarden in de Congolese wateren. Door zijn vaststellingen en gegevens kon de eerste topografische kaart van de hoogtes van het Moëromeer en een reliëfkaart van de bodem worden opgesteld. Daarmee legde Stappers de grondslag van de visnijverheid van het Moëro- en Tanganykameer en van de Lualaba. Bij zijn terugkeer werd de avonturier-wetenschapper benoemd aan het [[Koninklijk Belgisch instituut voor natuurwetenschappen - Institut royal des sciences naturelles de Belgique|Koninklijk Natuurhistorisch Museum]] in dienst van [[Gilson, Gustave (1859-1944)|Gustave Gilson]]. Hij werkte ook in Gilsons [[Vlaams Instituut voor de Zee|marien laboratorium in Oostende]]. Als rechterhand van Gilson in het marien station was hij diens gedoodverfde opvolger in de directeursstoel.  
  
−
<br/>Tijdens de Eerste Wereldoorlog trad Stappers in militaire dienst als geneesheer. Ziekte dwong hem echter het front te verlaten. Hij stierf in 1916, in het militair hospitaal van Calais aan de gevolgen van een herseninfectie en een nierontsteking. Zijn vroege heengaan, op 32-jarige leeftijd, werd door collega-biologen als een groot verlies beschouwd, voornamelijk omdat hij de ontzaglijke hoeveelheden op de Belgica-expeditie verzameld studiemateriaal niet had kunnen verwerken. Ook het Marien station van Gilson kwam, na de dood van deze laatste, in een leidersvacuüm terecht. Stappers werd aanvankelijk in Calais begraven, maar werd zes jaar later bijgezet in de familiegrafkelder Stappers-Martens op het Oud Kerkhof in zijn geboortestad. Zijn naam wordt ook vermeld op het Oorlogsmonument aan het Koninklijk Atheneum in Hasselt.
+
<br/>Tijdens de Eerste Wereldoorlog trad Stappers als geneesheer in militaire dienst. Ziekte dwong hem echter het front te verlaten. Hij stierf in 1916, in het militair hospitaal van Calais aan de gevolgen van een herseninfectie en een nierontsteking. Zijn vroege heengaan, op 32-jarige leeftijd, werd door collega-biologen als een groot verlies beschouwd, omdat hij de ontzaglijke hoeveelheid op de [[Belgica - Expeditieschip|Belgica]]-expeditie verzameld materiaal niet had kunnen verwerken. Ook het [[Vlaams Instituut voor de Zee|marien laboratorium van Gilson]] kwam, na de dood van deze laatste, in een leidersvacuüm terecht, omdat Gilson na Stappers overlijden geen nieuwe rechterhand had gehad. Stappers werd aanvankelijk in Calais begraven, maar zes jaar later zette men hem bij in de familiegrafkelder op het Oud Kerkhof in zijn geboortestad. Zijn naam wordt ook vermeld op het Oorlogsmonument aan het Koninklijk Atheneum in Hasselt.
  
 
<br/>Stappers was medewerker bij het Conseil International pour l'Exploration de la Mer, waar hij het hydrografisch en planktononderzoek voor rekening nam.
 
<br/>Stappers was medewerker bij het Conseil International pour l'Exploration de la Mer, waar hij het hydrografisch en planktononderzoek voor rekening nam.

Revision as of 10:21, 31 August 2016

[FR]
Bron:(1) Fotolijst SMU 1979.0581 (collectie Het Stadsmus Hasselt)

(Mariene) bioloog, geboren op 2 mei 1883 in Hasselt en gestorven op 30 december 1916 in Calais.


Biografie

De jonge Louis groeide op in het vierkoppig, welstellend gezin van stadssecretaris Emiel Stappers en Wilhelmina Martens. Hij liep school in het Atheneum van Hasselt, en trok daarna naar de Universiteit van Leuven, waar hij het diploma van doctor in de Geneeskunde en in de Natuurwetenschappen in de wacht sleepte. Tijdens zijn opleiding ontwikkelde de student een bijzondere passie voor de mariene zoölogie. Hij had al verschillende exploratietochten op de Noordzee achter de rug, toen hij in 1907 intekende voor een expeditie van het schip de Belgica, onder leiding van Philippe, hertog van Orléans en de beroemde kapitein Adrien de Gerlache. De Gerlache selecteerde de wetenschappelijke teams voor zijn expedities steeds met zorg. Meestal koos hij voor jonge, maar veelbelovende onderzoekers. Aan boord van de Belgica bestudeerde Stappers de noordelijke IJszee, de Karazee en de kusten van Nova Zembla. In de Karazee, waar het team zou peilen naar de bodemdieptes, zat de Belgica een tijdlang in het pakijs gevangen. Dat jaar was er bijzonder zware ijsvorming. Pas toen het ijs begon te smelten kon de Belgica zich bevrijden en de terugtocht aanvatten. Het schip arriveerde op 21 september in de haven van Hammerfest in Noorwegen. Stappers schreef nadien een aantal van zijn bevindingen neer in Campagne Arctique de 1907. Notes biologiques (1908) en Crustacés malacostracés (1911).


Zijn deelname aan de expeditie legde de jonge bioloog geen windeieren. Hij had een berg documentatiemateriaal van nooit eerder onderzochte gebieden naar huis gebracht, waarmee hij zijn naam als geleerde kon vestigen. Net als de eerdere expeditieleden van de Belgica was ook voor Stappers dus een beloftevolle carrière in de wetenschappen verzekerd. In 1911 vertrok de bioloog op expeditie naar Belgisch Kongo, en ditmaal inderdaad als leider van de missie. Zijn team onderzocht er de levensvoorwaarden in de Congolese wateren. Door zijn vaststellingen en gegevens kon de eerste topografische kaart van de hoogtes van het Moëromeer en een reliëfkaart van de bodem worden opgesteld. Daarmee legde Stappers de grondslag van de visnijverheid van het Moëro- en Tanganykameer en van de Lualaba. Bij zijn terugkeer werd de avonturier-wetenschapper benoemd aan het Koninklijk Natuurhistorisch Museum in dienst van Gustave Gilson. Hij werkte ook in Gilsons marien laboratorium in Oostende. Als rechterhand van Gilson in het marien station was hij diens gedoodverfde opvolger in de directeursstoel.


Tijdens de Eerste Wereldoorlog trad Stappers als geneesheer in militaire dienst. Ziekte dwong hem echter het front te verlaten. Hij stierf in 1916, in het militair hospitaal van Calais aan de gevolgen van een herseninfectie en een nierontsteking. Zijn vroege heengaan, op 32-jarige leeftijd, werd door collega-biologen als een groot verlies beschouwd, omdat hij de ontzaglijke hoeveelheid op de Belgica-expeditie verzameld materiaal niet had kunnen verwerken. Ook het marien laboratorium van Gilson kwam, na de dood van deze laatste, in een leidersvacuüm terecht, omdat Gilson na Stappers overlijden geen nieuwe rechterhand had gehad. Stappers werd aanvankelijk in Calais begraven, maar zes jaar later zette men hem bij in de familiegrafkelder op het Oud Kerkhof in zijn geboortestad. Zijn naam wordt ook vermeld op het Oorlogsmonument aan het Koninklijk Atheneum in Hasselt.


Stappers was medewerker bij het Conseil International pour l'Exploration de la Mer, waar hij het hydrografisch en planktononderzoek voor rekening nam.


Publicaties

Van Stappers hand zijn onder meer bekend:

  • Campagne Arctique de 1907. Notes biologiques, Brussel, 1908.
  • Les Sympodes recueillis à la Porte de Kara durant la croisière du Duc d'Orléans en 1907, Parijs, 1908.
  • Notes sur la nourriture de quelques vertébrésarctiques, Brussel, 1909.
  • Campagne arctique de 1907: crustacés malacostracés, 1911.
  • "Experiences de peche faites au lac Moero" in: La Revue Congolaise, 2,(1912), nr. 1, 395-7.
  • La flotille indigène et les lacs Moéro et Tanganika, Brussel, 1913.
  • Sondages dans le lac Tanganika, Brussel, 1913.
  • Note sur les variations saisonnières de l'embouchure de la Lobozi affluant du lac Tanganika, Brussel, 1913.
  • Note sur les variations saisonnières de l'embouchure de la Lobozi affluent du lac Tanganika, Brussel, 1913.
  • Recherches Bathymétriques sur les lacs Moéro et Tanganika, Brussel, 1914.
  • Composition, analyse et étude des produits de la colonie: composition chimique de l'eau de surface des lacs Moéro et Tanganika, s.d., s.l.
  • Exploration scientifique de Dr. L. Stappers aux lacs Moéro et Tanganika (1911-1913). I: recherches Bathymétriques sur les lacs Moéro et Tanganika, Brussel, 1914.
  • Composition, analyse et étude des produits de la Colonie, s.l., 1914.
  • La pêche dans les grands lacs Africains, Brussel, 1914.
  • La pêche dans les grands lacs Africain: conférence donnée à la Société Centrale, le 25 janvier 1914, Brussel, 1914.


Referenties

Retrieved from "https://www.bestor.be/wiki_nl/index.php?title=Stappers,_Louis_(1883-1916)&oldid=15578"