Difference between revisions of "Carnoy, Jean-Baptiste (1836-1899)"
(→Biografie) |
|||
| Line 13: | Line 13: | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | In 1875 wordt Carnoy dan toch benoemd aan de Katholieke Universiteit, niet alleen als docent voor een cursus Praktische microscopie, maar ook als inspecteur voor de materiële uitrusting en wetenschappelijke collecties van de universiteit. Zijn leeropdracht omvat weldra cursussen over plantkunde, microscopie, vegetatieve paleontologie, plantenfysiologie en plantenziekten. Carnoy verdedigde met veel stelligheid de mening dat onderwijs in de natuurwetenschappen enkel mogelijk was via directe observatie. Studenten moesten daarom worden opgeleid in de microscopische onderzoekstechnieken. Carnoy richtte met eigen middelen een studentenlaboratorium in, en nodigde de beste studenten uit in zijn eigen privé-laboratorium. Voor de publicatie van zijn onderzoek en dat van zijn studenten, stichtte hij in 1884 een nieuw tijdschrift, | + | In 1875 wordt Carnoy dan toch benoemd aan de Katholieke Universiteit, niet alleen als docent voor een cursus Praktische microscopie, maar ook als inspecteur voor de materiële uitrusting en wetenschappelijke collecties van de universiteit. Zijn leeropdracht omvat weldra cursussen over plantkunde, microscopie, vegetatieve paleontologie, plantenfysiologie en plantenziekten. Carnoy verdedigde met veel stelligheid de mening dat onderwijs in de natuurwetenschappen enkel mogelijk was via directe observatie. Studenten moesten daarom worden opgeleid in de microscopische onderzoekstechnieken. Carnoy richtte met eigen middelen een studentenlaboratorium in, en nodigde de beste studenten uit in zijn eigen privé-laboratorium. Voor de publicatie van zijn onderzoek en dat van zijn studenten, stichtte hij in 1884 een nieuw tijdschrift, [''La Cellule'']. |
<br/> | <br/> | ||
Het laboratorium werd echter snel te klein. In 1889 kon hij, samen met zijn collega aan de medische faculteit Gustave Verriest, de academische overheid ervan overtuigen om het nieuw verworven Villerscollege om te bouwen tot een wetenschappelijk onderzoeksinstituut. Hij zorgde zelf voor het bijeenbrengen van de nodige gelden. Carnoy droeg ook zelf bij tot de jaarlijkse werkingskosten van het instituut. | Het laboratorium werd echter snel te klein. In 1889 kon hij, samen met zijn collega aan de medische faculteit Gustave Verriest, de academische overheid ervan overtuigen om het nieuw verworven Villerscollege om te bouwen tot een wetenschappelijk onderzoeksinstituut. Hij zorgde zelf voor het bijeenbrengen van de nodige gelden. Carnoy droeg ook zelf bij tot de jaarlijkse werkingskosten van het instituut. | ||
<br/> | <br/> | ||
Revision as of 13:33, 29 November 2016
Plantkundige en bioloog, geboren in Rumillies op 22 januari 1836, overleden te Schuls (Zwitserland) op 6 september 1899.
Biografie
Jean-Baptiste Carnoy werd geboren in Rumillies, in de buurt van Doornik, als oudste van acht kinderen. Hij studeerde aan het college Bonne-Espérance in Doornik, en daarna aan het Klein Seminarie. Na zijn priesterwijding zette hij zijn studies voort aan de [Universiteit van Leuven|Katholieke Universiteit van Leuven], waar hij in 1861 promoveerde tot doctor in de natuurwetenschappen met de grootste onderscheiding. Dit leverde hem een reisbeurs op, die hij gebruikte om zich te vervolmaken aan de Duitse universiteiten. Hij verbleef te Bonn, Jena, Leipzig, Berlijn en Wenen. In Bonn studeerde hij bij de plantkundige Johannes von Hanstein, waar hij zich vooral toelegde op microscopische onderzoekstechnieken. In Jena ontmoette hij de fabrikant van wetenschappelijke instrumenten Carl Zeiss, met wie hij later zou samenwerken in het ontwerpen van geschikte microscopen. Aansluitend aan zijn verblijf in Duitsland werd hij door de kerkelijke autoriteiten op zending naar Rome gestuurd. Hier werkte hij samen met abbé graaf Francesco Castracane.
In Rome ontdekte Carnoy een nieuwe soort schimmel, die hij de naam gaf Mucor romanus. Zijn publicatie hierover zou hem in 1871 de Vijfjaarlijkse prijs voor Natuurwetenschappen opleveren.
In 1868 wordt hij aangesteld als vicaris van Celles in het bisdom Doornik, nadien als pastoor in Bauffe. Nochtans was zijn naam al genoemd als titularis van een nieuw vak Algemene Biologie aan de Katholieke Universiteit van Leuven. Het plan ging echter niet door, mogelijk om financiële redenen. Tussen 1870 en 1880 publiceerde Carnoy slechts enkele korte nota's over pomologie, o.a. in het tijdschrift Flore des Serres van Louis van Houtte.
In 1875 wordt Carnoy dan toch benoemd aan de Katholieke Universiteit, niet alleen als docent voor een cursus Praktische microscopie, maar ook als inspecteur voor de materiële uitrusting en wetenschappelijke collecties van de universiteit. Zijn leeropdracht omvat weldra cursussen over plantkunde, microscopie, vegetatieve paleontologie, plantenfysiologie en plantenziekten. Carnoy verdedigde met veel stelligheid de mening dat onderwijs in de natuurwetenschappen enkel mogelijk was via directe observatie. Studenten moesten daarom worden opgeleid in de microscopische onderzoekstechnieken. Carnoy richtte met eigen middelen een studentenlaboratorium in, en nodigde de beste studenten uit in zijn eigen privé-laboratorium. Voor de publicatie van zijn onderzoek en dat van zijn studenten, stichtte hij in 1884 een nieuw tijdschrift, [La Cellule].
Het laboratorium werd echter snel te klein. In 1889 kon hij, samen met zijn collega aan de medische faculteit Gustave Verriest, de academische overheid ervan overtuigen om het nieuw verworven Villerscollege om te bouwen tot een wetenschappelijk onderzoeksinstituut. Hij zorgde zelf voor het bijeenbrengen van de nodige gelden. Carnoy droeg ook zelf bij tot de jaarlijkse werkingskosten van het instituut.
