Difference between revisions of "Van Mieghem, Jacques (1905-1980)"

Revision as of 07:49, 26 November 2010

Meteoroloog, natuurkundige en specialist in de thermodynamica, geboren te Mechelen op 26 oktober 1905 en overleden te Brussel op 31 augustus 1980.

Biografie

Jacques Van Mieghem werd geboren te Mechelen op 26 oktober 1905. Hij studeerde aan de ULB wis- en natuurkunde. In 1927 werd hij doctor in de wis- en natuurkunde. In het academiejaar 1927-1928 studeerde hij aan de Ecole Normale Supérieure de Paris. Van 1929 tot 1930 was hij aspirant-onderzoeker aan het NFWO.
Nadien volgde zijn aanstelling als assistent aan het KMI. In 1941 werd hij adjunct-meteoroloog en in 1945 meteoroloog.
Kort na de Tweede Wereldoorlog werd hij aan het KMI benoemd tot hoofd van de dienst voor synoptische neteorologie en aërologie, die hij volledig reorganiseerde. In 1962 werd hij benoemd tot directeur van het KMI. Deze functie vervulde hij tot in 1970, wanneer hij op pensioen ging.^[1]
Jacques Van Mieghem reorganiseerde het KMI zowel voor als tijdens zijn directeurschap. Op zijn iniatief, die de volle steun van de toenmalige directeur Edmond Lahaye (1897-1982) kreeg, werd in 1958 een afdeling Atmosferische Chemie en Luchtradioactiviteit en een Rekencentrum opgericht. Dit rekencentrum beschikte over een krachtige elektronische computer, waarmee het KMI één van de eerste meteorologische diensten werd waar dagelijks numerieke voorspellingen werden verricht.^[2] Hij richtte de afdeling hydrologie op.
Sinds zijn hervormingen bestaat het instituut uit vijf wetenschappelijke departementen en dertien afdelingen. De wetenschappelijke en technische diensten werden aan deze departementen en afdelingen verbonden. Deze ondersteunende diensten spelen een essentiële rol bij het uitvoeren van de taken van het KMI. Onder zijn impuls groeide in 1964 de dienst voor aëronomie aan het KMI uit tot een autonome instelling, namelijk het Belgisch Instituut voor Ruimteaëronomie.

Hij bouwde een academische carrière uit. In 1934 behaalde hij het diploma van geaggregeerde van het hoger onderwijs. In 1937 werd hij aangesteld als geaggregeerde aan de Faculteit Wetenschappen aan de ULB. In 1945 werd hij aan de ULB benoemd tot docent en in 1948 tot gewoon hoogleraar. Hij was ook hoogleraar aan de Universiteit van Brussel. Hij doceerde aan beide universiteiten de vakken meteorologie, klimatologie, thermodynamica van de atmosfeer en van de hydrosfeer, de fysische oceanografie en de hydrologie. Hij was betrokken bij het invoeren van een speciale licentie in de geofysische wetenschappen aan de ULB.
In 1975 werd hij toegelaten tot het emeritaat.

Hij was lid van verschillende internationale en nationale organisaties. Hij speelde een belangrijke rol in de Internationale Meteorologische Organisatie, deze organisatie lag aan de basis van de Meteorologische Wereldorganisatie (MWO). Binnen deze wereldorganisatie was Jacques van Mieghem van 1951 tot 1957 voorzitter van de commissie van aërologie en van 1952 tot 1961 voorzitter van de werkgroep gecreeërd in het kader van het Internationaal Geofysisch Jaar. Hij zette zich in voor de onderwijs-en beroepsopleidingsprogramma’s van deze wereldorganisatie. Hij was van 1962 tot 1970 permanent Belgisch afgevaardigde en hij was lid van het Uitvoerend Comité van het MWO van 1963 tot 1971.
Hij was secretaris (1947-1954), eerste ondervoorzitter (1954-1957) en voorzitter (1957-1960) van de Internationale Vereniging voor Meteorologie en Atmosferische fysica.
In 1958 was hij hoofdafgevaardigde van België in het Bijzonder Comité voor het Onderzoek in het Zuidpoolgebied.^[3]
Hij was lid van de Deutsche Akademie der Naturforscher Leopoldina, van de Osterreichische Akademie der Wissenschaften, van de Société météorologique de France, van de Hongaarse Meteorologische Vereniging, van de Royal Meteorological Society en van de American Meteorological Society. In 1964 was hij voorzitter van de Ad hoc advisory group on research in meteorology van het Wetenschappelijk Comité van de NAVO. Hij was lid van de Adviserende Wetenschappelijke Raad van het Internationaal Instituut voor Meteorologie aan de Universiteit van Stockholm.

Hij werd op 12 oktober 1946 corresponderend lid van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten, werkend lid op 11 september 1948 en bestuurder-voorzitter in 1956.^[4]
Binnen de Academie was hij lid en medeoprichter van het Nationaal Comité voor Antarctisch Onderzoek. Hij was ondervoorzitter van het Nationaal Comité voor Ruimteonderzoek. Hij was voorzitter van de Nationale Raad der Wetenschappelijke Unies en van het Nationaal Comité voor Oceanologie. Hij was voorzitter van het Nationaal Comité voor Internationale Geofysische Samenwerking. Hij was lid van het Nationaal Comité voor Geodesie en geofysica.
Hij overleed op 31 augustus 1980 te Brussel.
Hij won verschillende prijzen: in 1935 was hij samen met Florent-Joseph Bureaulaureaat ARB, in 1941 won hij de Agathon De Potterprijs, in 1943 ontving hij de Adolphe Wetrem-prijs voor de wis- en natuurwetenschappen en in 1960 de Prijs van de Internationale Meteorologische Organisatie. ^[5]

Werken

Jacques van Mieghem was een wiskundige en een theoretische fysicus gespecialiseerd in de dynamische meteorologie. ^[6]
Hij heeft meer dan 200 wetenschappelijke punblicaties op zijn naam staan. Hij was lid van het redactiecomité van het tijdschrift Tellus en Beiträge der Atomsphäre. Hij was uitgever van de International Geophysics series en medeuitgever van de Advances in Geophysics.^[7]

Hij was een leerling van Théophile De Donder. Jacques Van Mieghem was dan ook de eerste die het probleem van de thermodynamica van de atmosfeer benaderde door aan de affiniteit van De Donder een eenmakende rol toe te kennen. Jacques Van Mieghem zijn werk lag aan de oorsprong van vele ontwikkelingen, deze werden samengevat in de monografie Thermodynamique de l’atmosphere uit 1975.^[8]

Onder impuls van Jacques Van Mieghem begon een onderzoeksteam aan het KMI zich te interesseren in de energie die onze planeet van de zon ontvangt en die ze weer in de ruimte uitstraalt. Dit is de energiebalans van de aarde.^[9]
Aan het KMI voerde hij in 1962 de regelmatige ozonpeilingen in, alsook de dagelijkse ontvangst van de waarnemingen afkomstig van meteorologische satellieten.^[10]

Publicaties

• "Zonal harmonic analysis of the northern hemisphere geostrophic wind field", In:Union géodésique et géophysique internationale, Monographie 8., Parijs, 1961, 57 p.
• Lijst met publicaties catalogus KBR geconsulteerd op 12/10/2010 om 14u.

Bibliografie

• Albert G., Velghe, "In memoriam Jacques van Mieghem", In : Jaarboek 1980, Brussel: KVAB, p. 252-254.
  

Nota’s

1. ↑ Albert G., Velghe, "In memoriam Jacques van Mieghem", In : Jaarboek 1980, Brussel: KVAB, p. 252-254.
2. ↑ Geschiedenis van het KMI.
3. ↑ Albert G., Velghe, "In memoriam Jacques van Mieghem", In: Jaarboek 1980, Brussel: KVAB, p. 252-254.
4. ↑ "Van Mieghem, Jacques", In: De Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten en haar leden, Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten, 2010, p.294.
5. ↑ Albert G., Velghe, "In memoriam Jacques van Mieghem", In : Jaarboek 1980, Brussel: KVAB, p. 252-254.
6. ↑ "Van Mieghem, Jacques", In: De Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten en haar leden, Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten, 2010, p.294.
7. ↑ Albert G., Velghe, "In memoriam Jacques van Mieghem", In : Jaarboek 1980, Brussel: KVAB, p. 252-254.
8. ↑ Grégoire, Nicolis, "De thermodynamica, de wetenschap van het niet-lineaire en de statische mechanica", In: Robert Halleux, Geert Vanpaemel, Jan Vandersmissen en Andrée Despy-Meyer (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België 1815-2000, Brussel: Dexia, 2001, vol. 2, p. 166.
9. ↑ Wetenschap troef bij de Ruimtepool in Ukkel,ESA PORTAL, artikel uit 2004.
10. ↑ Geschiedenis van het KMI.