Martens, Pierre (1895-1981)

EnglishNederlandsfrançais

Bioloog en plantkundige, geboren te Kerkom (Boutersem) op 21 juni 1895 en overleden Leuven op 29 mei 1981.

Biografie

Pierre Martens werd geboren te Kerkom op 21 juni 1895. Hij deed zijn middelbaar onderwijs aan het College van de Heilige Drievuldigheid te Leuven. In 1913 startte hij met zijn universitaire opleiding, maar bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, vocht hij aan het front. Hij promoveerde tot onderluitenant en in 1918 geraakte hij gewond. Zijn rechterarm moest worden geamputeerd.
In 1921 werd hij aangesteld als assistent aan de Universiteit van Leuven. Hij promoveerde in 1922 tot doctor in de biologie met de thesis Cycle du chromosome somatique chez les Planérogames.
Hij trouwde met Marie-Antoinette-Josephine Roersch en kreeg met haar vier kinderen.
In 1923 werd hij aan de Universiteit van Leuven docent en in 1925 promoveerde hij tot hoogleraar. Zijn takenpakket werd nog verder uitgebreid in 1938 bij het overlijden van Victor Marie Théodore Joseph Grégoire.
In 1965 werd hij toegelaten tot het emeritaat.
Hij werd in 1939 benoemd tot corresponderend lid van de Académie royale des Sciences et Belles-Lettres de Bruxelles en effectief lid in 1947. In 1954 werd hij voorzitter van de Klasse Wetenschappen en directeur van de Academie. Hij was vice-voorzitter van 1935 tot 1938 en in 1939 en 1940 voorzitter van de Société royale de botanique de Belgique. Aan het NFWO was hij onder mee voorzitter van de commissie plantkunde. Hij was daarnaast administrator van het Institut des Parcs nationaux du Congo en hij was voorzitter van de commissie plantkunde aan het Instituut voor Wetenschappelijk Onderzoek in Centraal Afrika-Institut pour la Recherche scientifique en Afrique centrale.
In 1949 werd hij buitenlands corresponderend lid van de Société botanique de Pologne. In 1956 werd hij corresponderend lid van de sectie botanica en in 1966 buitenlands corresponderend lid van de Académie des Sciences van het Institut de France.
Hij won verschillende prijzen: in 1922 de Agathon De Potterprijs, in 1928 de Jozef Schepkensprijs, in 1931 werd hij Laureaat ARB en in 1937 won hij de Leo Erreraprijs. Daarnaast ontving hij de Tienjaarlijkse prijs voor plantkunde voor de periode 1939-1948.
Hij ontving eredoctoraten van de universiteiten van Parijs (1956), van Milaan (1957), van Rennes (1963), Toulouse (1964) en Montpellier (1969). Hij was Grootofficier in de Leopoldsorde en in de Kroonorde. Daarnaast was hij Ridder met palm in de Orde van Leopold II.
Hij overleed te Leuven op 29 mei 1981.

Werken

Hij schreef onder meer over de cytologie en de morfogenese. Daarnaast deed hij onderzoek naar schimmels en zwammen. Hij publiceerde in 1946 het belangrijke essai: Cycle de développement et la sexualtié des ascomycètes. Essai critique. Het verscheen in het tijdschrift La Cellule.
Hij deed ook heel wat microscopisch onderzoek en dissecties, waarbij hij iconografische beschrijvingen maakte.

Cursussen
Hij stelde voor de prakticalessen de cursus Notes de botanique microscopique op. Hij publiceerde ook zijn basiscursus: Eléments de botanique.

Publicaties

• Lijst met publicaties in: Waterkeyn, Luc, "Pierre Martens", In: Annuaire ARB, jaargang 2006, p. 10-17.
  

Bibliografie

• Waterkeyn, Luc, "Pierre Martens", In: Annuaire ARB, jaargang 2006, p. 3-10.
• Waterkeyn, Luc, "Pierre Martens", In: Nouvelle Biographie Nationale, vol. 6, p. 291-294.
• Lebrun, J., "Pierre Martens", In: Bulletin de la Classe des Sciences, vol. LXVIII, 1982, p. 9-18.