Carnoy, Jean-Baptiste (1836-1899)
Plantkundige en bioloog, geboren in Rumillies op 22 januari 1836, overleden te Schuls (Zwitserland) op 6 september 1899.
Biografie
Jean-Baptiste Carnoy werd geboren in Rumillies, in de buurt van Doornik, als oudste van acht kinderen. Hij studeerde aan het college Bonne-Espérance in Doornik, en daarna aan het Klein Seminarie. Na zijn priesterwijding zette hij zijn studies voort aan de [Universiteit van Leuven|Katholieke Universiteit van Leuven], waar hij in 1861 promoveerde tot doctor in de natuurwetenschappen met de grootste onderscheiding. Dit leverde hem een reisbeurs op, die hij gebruikte om zich te vervolmaken aan de Duitse universiteiten. Hij verbleef te Bonn, Jena, Leipzig, Berlijn en Wenen. In Bonn studeerde hij bij de plantkundige Johannes von Hanstein, waar hij zich vooral toelegde op microscopische onderzoekstechnieken. In Jena ontmoette hij de fabrikant van wetenschappelijke instrumenten Carl Zeiss, met wie hij later zou samenwerken in het ontwerpen van geschikte microscopen. Aansluitend aan zijn verblijf in Duitsland werd hij door de kerkelijke autoriteiten op zending naar Rome gestuurd. Hier werkte hij samen met abbé graaf Francesco Castracane.
In Rome ontdekte Carnoy een nieuwe soort schimmel, die hij de naam gaf Mucor romanus. Zijn publicatie hierover zou hem in 1871 de Vijfjaarlijkse prijs voor Natuurwetenschappen opleveren.
In 1868 wordt hij aangesteld als vicaris van Celles in het bisdom Doornik. Nochtans was zijn naam al genoemd als mogelijke kandidaat om een nieuw vak Algemene Biologie aan de Katholieke Universiteit van Leuven in te vullen. Het plan ging echter niet door, mogelijk om financiële redenen. Tussen 1870 en 1880 publiceerde Carnoy slechts enkele korte nota's over pomologie, o.a. in het tijdschrift Flore des Serres van Louis van Houtte.
