Fraipont, Julien Jean Joseph (1857-1910)
Paleontolog en geoloog, geboren te Luik op 17 augustus 1857 en overleden in dezelfde stad op 22 maart 1910.
Biografie
Julien Fraipont werd geboren te Luik op 17 augustus 1857. Na zijn humaniora werkte hij aanvankelijk in het bankkantoor van zijn vader. Zijn interesse lag echter in de natuurwetenschappen. Hij werkte dan ook tegelijkertijd als assistent van Édouard Joseph Louis Marie Van Beneden aan de Universiteit van Luik.[1] Hij nam vervolgens ontslag uit de bank en startte met het volgen van lessen in de doctoraatsopleiding natuurwetenschappen.
Tegelijkertijd werd hij aan de Universiteit van Luik leerling-assistent, in 1878 voorbereider en in 1881 volwaardig assistent van Édouard Joseph Louis Marie Van Beneden.
In 1884 nam hij de cursus paleontologie over van Gilles-Joseph-Gustave Dewalque. In 1885 werd hij docent dierkundige aardrijkskunde en systematische zoölogie. In 1886 werd hij buitengewoon hoogleraar aan de Universiteit van Luik, in 1889 promoveerde hij tot gewoon hoogleraar. In 1909 werd hij rector van de ULg, deze functie oefende hij slechts enkele maanden uit omdat hij kort nadien al overleed.[2]
Vanaf 1900 voerde Fraipont met zijn collega's Habets, Charles-Alfred Gilkinet, Max Lohest en Giuseppe Césaro campagne om de regering te overhalen tot de vorming van de graad van ingenieur-geoloog.[3]
Hij werd op 13 december 1895 corresponderend lid van de Académie royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique , effectief lid op 16 december 1901 en in 1908 directeur van de Klasse Wetenschappen.
Hij was voorzitter van het Institut Archéologique Liégeois. Hij werd in 1890 buitenlands lid van de Académie impériale Césarine-Léopoldine-Caroline de Halle. In 1895 werd hij in de plaats van Laurent-Guillaume De Koninck buitenlands lid van de Société impériale de Naturalistes van Moskou.
Hij won in 1888 de Broca-medaille uitgereikt door de Société d'Anthropologie de Paris.
Hij was daarnaast Ridder in het Erelegioen en Officier in de Leopoldsorde.
Hij overleed in zijn geboortestad op 22 maart 1910.[4]
Het mineraal Fraipontite werd naar hem genoemd.
Werken
Hij publiceerde 56 notities en publicaties, waarvan 16 over zoölogie (periode 1877-1908). Het overgrote deel waren morfologische studies over verschillende diersoorten, waarbij de archiannelida de grootste groep was die hij beschreef.
In 1883 schreef hij samen met Laurent-Guillaume De Koninck een werk over de tweekleppigen teruggevonden in kalkafzettingen uit het Carboon.[5]
Hij heeft een paleontologisch oeuvre nagelaten dat gaat van de studie der Crinoidea van het Famenniaan (1889), over de tabulate koralen (1889), tot de beschrijving van de beroemde ganoïde vis Benedius soreili uit het zwarte marmer van Dinant (1890). De naam Julien Fraipont zal steeds worden geassocieerd met zijn werken over de Mens van Spy.[6]
In 1886 werden in de Grot van Spy (bij Namen) één van de eerste fossielen van neanderthalers gevonden. De ontdekking werd gedaan door de geoloog Max Lohest, assistent aan de Universiteit van Luik en door de archeoloog Marcel De Puydt. Julien Fraipont verrichtte anatomisch onderzoek van fossielen van de Spy-mens en publiceerde er een monografie over. Het was de eerste keer dat resten van tenminste twee individuen werden ontdekt in een laag waarin zich ook botten van uitgestorven dieren en vuurstenen artefacten bevonden.[7] Julien Fraipont bracht de vindplaats nauwkeurig in kaart. Op 11 juli 1886 stelden zij samen een proces verbaal op waarin zij precies aangaven hoe de fossiele resten gevonden zijn. Na ongeveer een jaar volgde de officiele beschrijving. De Spy mens was zo compleet en zo uitvoerig beschreven, dat het vanaf dat moment moeilijk was de Neanderthalers nog langer af te doen dan ziekelijke moderne mensen. Meer en meer werd duidelijk dat het hier om een aparte soort ging.[8]
In 1907 schreef hij Okapia een publicatie over de okapi, een verwant van de giraf, dat werd ontdekt in Congo.[9]
Tot zijn dood in 1910 ging hij door met onderzoek over de grotten van ons land.[10]
Publicaties
- Lijst met publicaties in KBR [1] geconsulteerd op 07/02/2012 om 16u05.
Bibliografie
- Rutot, Aimé, "Julien Fraipont", in: Annuaire ARB, jaargang 1925, p.
- Ubaghs, Georges, "Julien Fraipont" , in: Biographie Nationale, vol. 38, kol. 221-224.
Nota’s
- ↑ Ubaghs, Georges, "Julien Fraipont" , in: Biographie Nationale, vol. 38, kol. 221.
- ↑ Ubaghs, Georges, "Julien Fraipont" , in: Biographie Nationale, vol. 38, kol. 222.
- ↑ GROESSENS, Éric, GROESSENS-VAN DYCK, Marie-Claire, "De geologie", in Robert Halleux, Geert Vanpaemel, Jan Vandersmissen en Andrée Despy-Meyer (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België 1815-2000, Brussel: Dexia/La Renaissance du livre, 2001, vol. 1, p. 282.
- ↑ Ubaghs, Georges, "Julien Fraipont" , in: Biographie Nationale, vol. 38, kol. 224.
- ↑ Ubaghs, Georges, "Julien Fraipont" , in: Biographie Nationale, vol. 38, kol. 222.
- ↑ GROESSENS, Éric, GROESSENS-VAN DYCK, Marie-Claire, "De geologie", in Robert Halleux, Geert Vanpaemel, Jan Vandersmissen en Andrée Despy-Meyer (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België 1815-2000, Brussel: Dexia/La Renaissance du livre, 2001, vol. 1, p. 282.
- ↑ Grotten van Spy, geconsulteerd op 07/02/2012 om 16u05.
- ↑ Historisch overzicht van de Neaderthalervondsten , geconsulteerd op 07/02/2012 om 16u05.
- ↑ Ubaghs, Georges, "Julien Fraipont" , in: Biographie Nationale, vol. 38, kol. 222.
- ↑ GROESSENS, Éric, GROESSENS-VAN DYCK, Marie-Claire, "De geologie", in Robert Halleux, Geert Vanpaemel, Jan Vandersmissen en Andrée Despy-Meyer (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België 1815-2000, Brussel: Dexia/La Renaissance du livre, 2001, vol. 1, p. 282.
