Garnir, Henri Georges Marcel (1921-1985)

EnglishNederlandsfrançais

FR

Wiskundige en natuurkundige, geboren te Jemeppe-sur-Meuse op 13 september 1921 en overleden te Luik op 18 november 1985.

Biografie

Henri-Georges Garnir werd geboren te Jemeppe-sur-Meuse (Seraing) op 13 september 1921. Hij volgde middelbaar onderwijs aan het Atheneum van Seraing. In 1943 werd hij licentiaat in de natuurwetenschappen aan de Universiteit van Luik. Een jaar later werd hij licentiaat in de wiskunde. In 1944 was hij onderzoeksassistent van het NFWO. In 1945 was hij de assistent van Florent-Joseph Bureau in de rationele mechanica.
Hij vervolledigde zijn opleiding in het buitenland. Dankzij de reisbeurzen wedstrijd en de universitaire wedstrijd kon hij naar Parijs (1949 en 1953), Nancy (1950 en 1952) en Oxford (1952). In 1946 werd hij gepromoveerd tot doctor in de wetenschappen. Zijn doctoraatsverhandeling schreef hij onder leiding van Florent-Joseph Bureau. In 1950 werd hij werkleider aan de ULg. In 1951 werd hij geaggregeerde voor het hoger onderwijs. In 1955 werd hij geaggregeerde van de Faculteit. In 1958 promoveerde hij tot docent aan de Universiteit van Luik.
In 1960 bij het emeritaat van Lucien Godeaux, werd hij aan de Universiteit van Luik benoemd tot gewoon hoogleraar en titularis van de leerstoel wiskundige analyse. Hij doceerde de cursussen analytische mechanica, hogere algebra, differentiaal- en integraalrekenen, functionaalanalyse en hogere analyse.
In 1964 richtte hij in Luik in samenwerking met het NFWO het Centre d’analyse functionelle op. Bij het emeritaat van Florent-Joseph Bureau in 1976 doceerde Henri-Georges Garnir niet langer in de kandidaturen, maar doceerde hij enkel in de licenties wiskunde.
Aan de Universiteit van Luik werd een prijs naar hem genoemd, deze bekroond de meest briljante student(e) wiskunde aan de Ulg.
Hij organiseerde in België en in het buitenland verschillende internationale congressen en colloquia. Hij schreef ook de bijdragen over deze congressen.
Hij werd in 1976 benoemd tot corresponderend lid van Académie royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique . Hij werd in 1950 lid van de Société royale des Sciences de Liège en was hiervan in 1978 voorzitter. Hij was vanaf 1952 geassocieerd lid van het Belgisch Centrum voor Wiskundig Onderzoek. In 1962 was hij voorzitter van het Belgisch Wiskundig Genootschap. Hij werd in 1983 erelid van het Institut Grand-Ducal des Sciences. In hetzelfde jaar werd hij lid van het Nationaal Comité voor wiskunde. Hij was in 1965 Visiting research Associate aan de Universiteit van Californië (Berkeley). In 1967 verbleef hij als Belgian Advanced Fellow aan de Universiteit van Californië (San Diego). Hij was visiting professor aan de Universiteiten van Glasgow (1974), Perth (1974) en Utah (1976 en 1979).
Hij ontving verschillende prijzen: laureaat wiskunde aan het Koninklijk Atheneum van Seraing, de prijs van de Vrienden van de Universiteit van Luik in 1950, de Agathon De Potterprijs voor de periode 1946-1948 en Laureaat ARB in 1950. In 1975 was hij titularis van de Francqui-leerstoel aan de Universiteit van Gent. In 1983 werd hij titularis van de speciale cursussen wiskunde aan de Universiteit van Leuven.
Hij overleed te Luik op 18 november 1985.

Werken

Hij was een leerling van Florent-Joseph Bureau. Hij begon zijn wetenschappelijke loopbaan aan de Universiteit van Luik met algebraïsch onderzoek, dat was gemotiveerd door vraagstukken uit de theoretische fysica.
Hij leverde een bijdrage aan de representatie van symmetrische groepen. Vervolgens richtte hij zich op op het gebruik van Hilbert-methoden in de studie van problemen op de grens van de mathematische fysica. Hij vatte ze samen in een monografie. Hij schonk ook aandacht aan de functionaalanalyse, en vooral aan de constructieve studie door middel van half-normaal, van lokaal convexe topologische vectorruimten die de genormeerde vectorruimten veralgemenen. Dit resulteerde in een driedelig boek: Analyse functionelle. Théorie constructive des espaces linéaires. Het werk viel op omdat er alleen maar van het aftelbare keuze-axioma gebruik werd gemaakt.
Hij keerde daarna terug naar de theorie van de partiële differentiaalvergelijkingen. Hij bestudeerde meer in het bijzonder de voortplanting van de singulariteiten in vraagstukken met limieten voor evolutievergelijkingen.

Cursussen
Hij publiceerde zijn cursus differentiaal- en integraalrekenen, deze werd verrijkt met een verzameling oefeningen.

Publicaties

• Lijst met publicaties in: Butzer, Paul L. & Mawhin, Jean,"Henri-Georges Garnir", In: Annuaire ARB, Brussel: ARB, 2002, p. 53-60.
  

Bibliografie

• Mawhin, Jean, "De wiskunde", in: Robert Halleux, Geert Vanpaemel, Jan Vandersmissen en Andrée Despy-Meyer (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België 1815-2000, Brussel: Dexia/La Renaissance du livre, 2001, vol. 1, p. 74-75.
• Butzer, Paul L. & Mawhin, Jean,"Henri-Georges Garnir", In: Nouvelle Biographie Nationale,vol. 6, Brussel: ARB, 2001, p. 207-209.
• Butzer, Paul L. & Mawhin, Jean,"Henri-Georges Garnir", In: Annuaire ARB, Brussel: ARB, 2002, p. 41-53.