Lagrange, Charles Henri (1851-1932)
Astronoom en wetenschapsfilosoof, geboren te Sint-Joost-ten-Node op 4 december 1851 en overleden te Watermaal op 15 februari 1932. Broer van Eugène.
Biografie
Charles Lagrange groeide op in Sint-Joost-ten-Node, in de Brusselse progressieve, kunst- en wetenschapsminnende burgerij. Hij had een jongere broer Eugène, en een zus. Op 3 september 1869 startte hij een opleiding aan de Koninklijke Militaire School. Hij behoorde tot de 35ste promotie artillerie en genie. In 1874 studeerde hij af als onderluitenant in de artillerie. In 1878 werd hij assistent-astronoom aan de Koninklijke Sterrenwacht van België-Observatoire royal de Belgique. Daarnaast was hij als rechterhand van de directeur Jean-Charles Houzeau de Lehaie nauw betrokken bij de verhuis van de Sterrenwacht van Sint-Joost-ten-Node naar Ukkel. Van 1898 tot 1900 installeerde hij de meridiaancirkel in het Observatorium. Lagrange reisde naar Santiago in Chili om de Venusovergang waar te nemen.[1] In 1900 nam hij ontslag aan de Koninklijke Sterrenwacht van België-Observatoire royal de Belgique.[2]
In 1884 werd Lagrange aan de Koninklijke Militaire School aangesteld als repetitor voor de cursussen kansberekening, astronomie en geodesie.[3] Hij was van 1888 tot 1905 professor kansberekening, astronomie en geodesie aan de Koninklijke Militaire School. Op 30 december 1908 werd hij toegelaten tot het emeritaat. Tijdens de Eerste Wereldoorlog verbleef hij regelmatig in De Panne. Hij vergezelde de Koning en de Koningin naar Menton waar ze in februari 1918 verbleven.[4] Lagrange werd op 15 december 1887 corresponderend lid van de Académie royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique , effectief lid op 15 december 1891 en directeur van de Klasse Wetenschappen in 1900. [5] Hij doneerde aan de Academie geld voor de oprichting van de Charles Lagrange prijs. Op 5 juni 1901 werd de prijs opgericht via een Koninklijke Besluit.[6]
Lagrange was een overtuigd en streng protestant.[7] Hij bleef ongehuwd.[8] Zijn broer Eugène, die vier jaar na hem stierf, was eveneens astronoom en professor aan de Militaire School. Zus Henriette was een verdienstelijke aquarelliste. Lagrange overleed aan een hartaanval in Watermaal op 15 februari 1932.
Werken
Lagrange deed onderzoek in verschillende domeinen: de wiskunde, de astronomie, de geofysica en de theologie.
Binnen het vakgebied van de wiskunde deed hij aanvankelijk onderzoek naar de publicaties van Wronski. Hij analyseerde het werk van deze Poolse wiskundige.[9] Hij schreef hierover ook een aantal bijdragen voor de Académie royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique , onder meer: Expositon critique de la Méthode de Wronski pour la résolution des problèmes de Mécanique céleste.[10]
Hij deed ook onderzoek naar de metafysica van de wiskunde.[11]
Hij schreef hierover een belangrijk werk: Etude sur le système des forces du monde physique. In deze publicatie analyseerde hij het bestaan van oneindige werkelijkheden in de fysieke wereld.
Hij schreef ook over de structuur en de dimensies van het heelal: Sur la raison pour laquelle le nombre des diminions de l'Espace est le nombre 3.[12]
Charles Lagrange was een volgeling van de Belgisch majoor Brück. Deze ontwikkelde een "Historische Wet", waarbij Lagrange deze wet verder zal uitwerken. Brück verklaarde de evolutie van de mensheid door het magnetisme van de aarde en de chronologie van de Bijbel. Lagrange voegde aan de wet van Brück een bijkomend element toe namelijk de piramide van Cheops. Hij kwam dus tot een synthese waarin hij zowel wiskundige regels als geopenbaarde goddelijke wet toepaste en verifieerbaar stelde. Zijn theorieën publiceerde hij in: Lessen over het woord Gods, voorafgegaan dor een brief van ZM. Koning Albert, Koning der Belgen.
Volgens deze theorie zouden vijf-eeuwen-durende golven de opvolging van de "leidende volkeren" regelen. Het Britse volk was dan de recentste leider terwijl de leidende rol van de Latijnen vanuit historisch standpunt uitgespeeld was.[13]
Andere werken hierover zijn: Leçons sur le Parole de Dieu (drie delen).
Hij stelde ook een chronologie op waarbij hij elke periode afbakende aan de hand van de geboorte van de zonen van Bijbelse figuren. Het werk was getiteld: Chronologie littérale de la Bible.[14]
Publicaties
- Lijst met publicaties in: Jaumotte, André, "Lagrange Charles", In: Annuaire ARB, jaargang 1992, p. 37-44.
Bibliografie
- Jaumotte, André, "Lagrange Charles", In: Annuaire ARB, jaargang 1992, p. 3-37.
- Jaumotte, André, "Lagrange Charles", In: Nouvelle Biographie Nationale, vol. 3, p.209-211.
- NFWO, "NFWO, 1928-1978, Koning Albert en de wetenschap", p. 5-19.
- Persoonsgegevens familie Lagrange met dank aan Hubert Bovens i.s.m. Emile Van Dorenmuseum.
Nota’s
- ↑ Vandenbruaene, Jan, Astronomische gids voor België, Academic and Scientific Publisher, p. 244-245.
- ↑ Jaumotte, André, "Lagrange Charles", In: Nouvelle Biographie Nationale, vol. 3, p.209.
- ↑ Jaumotte, André, "Lagrange Charles", In: Annuaire ARB, jaargang 1992, p. 7.
- ↑ Jaumotte, André, "Lagrange Charles", In: Annuaire ARB, jaargang 1992, p. 11.
- ↑ Jaumotte, André, "Lagrange Charles", In: Nouvelle Biographie Nationale, vol. 3, p.209.
- ↑ Jaumotte, André, "Lagrange Charles", In: Annuaire ARB, jaargang 1992, p. 7.
- ↑ NFWO, "NFWO, 1928-1978, Koning Albert en de wetenschap", p. 8.
- ↑ Jaumotte, André, "Lagrange Charles", In: Nouvelle Biographie Nationale, vol. 3, p.209.
- ↑ Jaumotte, André, "Lagrange Charles", In: Nouvelle Biographie Nationale, vol. 3, p.209.
- ↑ Jaumotte, André, "Lagrange Charles", In: Annuaire ARB, jaargang 1992, p. 16.
- ↑ Jaumotte, André, "Lagrange Charles", In: Annuaire ARB, jaargang 1992, p. 20.
- ↑ Jaumotte, André, "Lagrange Charles", In: Annuaire ARB, jaargang 1992, p. 21.
- ↑ NFWO, "NFWO, 1928-1978, Koning Albert en de wetenschap", p. 8.
- ↑ Jaumotte, André, "Lagrange Charles", In: Nouvelle Biographie Nationale, vol. 3, p.210.