Mariëns, Paul (1913-1982)
Wis- en natuurkundige, geboren te Mechelen op 7 oktober 1913 en overleden te Leuven op 22 april 1982.
Biografie
Paul Mariëns werd geboren te Mechelen op 7 oktober 1913. Hij volgde middelbaar onderwijs aan het Koninklijk Atheneum Mechelen. Hij studeerde wis- en natuurkunde aan de Universiteit van Leuven. Tijdens zijn opleiding ging hij werken aan het Instituut voor Lage Temperaturen onder leiding van Augustinus Van Itterbeek.
In 1940 werd hij gepromoveerd tot doctor in de natuurkunde. In 1942 werd hij benoemd tot professor aan het voorbereidend instituut van de Speciale Scholen aan de Universiteit van Leuven. Hier doceerde hij een cursus over de vlakke analytische meetkunde. Hij werd ook aangeduid als examinator op de toelatingsexamens van ingenieurs. In 1956 werd hij benoemd aan de leerstoel van algemene natuurkunde voor de kandidatuur wetenschappen. Hij doceerde de begrippen van de mechanica aan de studenten in de faculteiten landbouw en economie. In 1964 werd hij belast met de beginselen van de theoretische en de wiskundige natuurkunde in de kandidatuur toegepaste wetenschappen. Hij doceerde ook bijzondere methodenleer van de wiskundige vakken en een deel van de didactische oefeningen die hiermee verband hielden.
Naast doceren vervulde hij ook een aantal administratieve functies aan de Universiteit van Leuven. In 1973 werd hij verkozen tot decaan van de Faculteit Wetenschappen, deze functie oefende hij uit tot in 1977. In 1980 werd hij opnieuw verkozen tot decaan.[1]
Hij werd op 8 oktober 1955 corresponderend lid van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten, werkend lid op 20 september 1958 en bestuurder in 1966. Hij maakte deel uit van de kandidaturencommissie.
Hij was lid van de commissie voor de hervorming van het middelbaar onderwijs in de fysica en corresponderend lid voor België van de Commission Internationale de l’Enseignement des Sciences. Hij was ook lid van het Institut International du Froid in Parijs.[2]
Hij overleed te Leuven op 22 april 1982.
Werken
Aan het Instituut voor Lage Temperaturen legde hij zich toe op de studie van de geluidsvoortplanting en de geluidsabsorptie in gassen.
Tot in 1960 deed hij voornamelijk onderzoek naar de akoestiek en de thermodynamica, daarna hoofdzakelijk kern- en stralingsfysica.
Samen met zijn franstalige collega professor Marc De Hemptinne stichtte hij een nederlandstalig Instituut voor Kern- en Stralingsfysica, in navolging van de franstaligen die al zo’n instituut hadden. Het eerste doctoraat werd in 1964 afgelegd en in 1966 werd het instituut onafhankelijk. Paul Mariëns bouwde dit instituut uit tot een volwaardig onderzoekscentrum. Hij bleef hiervan directeur tot in 1973.
Hij was auteur van een aantal leerboeken over de analytische meetkunde en over de beginselen van de natuurkunde.
Mariëns ontving verschillende wetenschappelijke onderscheidingen: in 1938 de Baron Louis Empain-prijs en in hetzelfde jaar was hij laureaat van de reisbeurzenwedstrijd.
Publicaties
- Korte lijst met publicaties in Jaarboek 1982, Brussel: KVAB, p. 264-265.
- met O. van Paemel, Berekeningen over den relaxatietijd in het acoustisch relaxatieverschijnsel, Standaard, Antwerpen, 1942, 25 p.
- Beginselen van de natuurkunde. 1: Mechanica, algemeene eigenschappen van de materie, warmte, Leuven: Standaard, 1946, 108 blz., 73 fig.
Bibliografie
- "Paul Mariëns", In: De Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten en haar leden, Koninklijke Vlaamse Academie van België voor wetenschappen en kunsten, 2010, p.178.
- Bouckaert, Louis,"In memoriam Paul Mariëns", In: Jaarboek 1982, Brussel: KVAB, p. 263-265.
