Laurent, Émile Ghislain (1861-1904)

From Bestor_NL
Revision as of 11:54, 12 February 2024 by Bestor (talk | contribs)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)
Jump to: navigation, search
Bron:De Wildeman, E.,Mission Emile Laurent (1903-1904), volume 1.
Plantkundige, geboren te Gouy-les-Piéton op 5 september 1861 en overleden op 20 februari 1904. Oom van Marcel Laurent.


Biografie

Laurent deed zijn humaniora aan de middelbare school van Bergen. In 1877 schreef hij zich in aan het Hoger Rijksinstituut voor Tuinbouw. In 1880 studeerde hij hier af. Tegelijkertijd werd hij aan dezelfde school hoofd van de afdeling teelt en twee jaar later in 1882 werd hij hier professor botanica. Hij wilde zich echter verder vervolmaken en zocht hiervoor een leermeester en vond deze in de persoon van Leo Errera.[1] Hij werkte aan het Laboratorium voor Anatomie en Plantkundige Fysiologie van Leo Errera.


Laurent werd toegelaten tot de ULB en werd in 1886 kandidaat in de wetenschappen en in 1888 doctor in de natuurwetenschappen. Op 1 oktober van hetzelfde jaar werd hij eerst in de universitaire wedstrijd voor plantkunde.[2] Hij bezocht ook de laboratoria aan het Pasteur Instituut en de Sorbonne (leerstoel scheikundige biologie).[3]


Doordat de leeropdracht van Constantin Malaise (1834-1905) aan het Institut Agronomique de Gembloux te zwaar werd, wilde hij deze delegeren. Door de tussenkomst van Leo Errera werd Laurent in 1891 aangesteld aan het Institut Agronomique de Gembloux. In 1893 werd hij hier gewoon hoogleraar. Hij bouwde de leerstoel plantkunde verder uit. Hij liet serres bouwen, verzamelde een hele collectie planten en legde een botanische tuin aan.[4] Hij slaagde er ook in om een phytopathologisch laboratorium op te richten, waarbij het publiek nauw werd betrokken. Dit laboratorium werd gerealiseerd met de goedkeuring van de Minister van Landbouw.[5]


Na een eerste reis in de Mayumbe in 1893 volbracht Laurent, in 1895-1896 en 1903-1904 twee andere missies in Congo; ze lagen aan de basis van een rationele organisatie van de land- en bosbouwdiensten en van landbouwexperimenten. Hij verzamelde daarbij honderden herbariummonsters en levende planten voor de tropische serre in Gembloers. Op zijn advies werd in 1900 de proeftuin van Eala ingericht door de plaatselijke chef de culture Louis Gentil. Met de steun van de proeftuin van Kisantu, opgericht in dezelfde periode door de jezuïetenbroeder Justin Gillet en van de koloniale serres van Laken, vormde de tuin van Eala een netwerk voor de introductie en acclimatisatie van nuttige planten. Eén van Laurents meest opmerkelijke vondsten dateert van 1895. Het betrof een koffieplant uit Lusambo, vanaf 1900 beschreven onder de benaming Coffea laurentii; in feite was het de Coffea canephora, een reeds gekende soort uit Gabon die snel een grote populariteit zou verwerven.[6]


In 1903 vertrok Laurent terug naar Congo. Hij overleed in 1904 op volle zee aan boord van de pakketboot "Albertville" op terugweg van Congo.[7]


Laurent werd op 17 december 1900 corresponderend lid van de Académie royale des Sciences, des Lettres et des Beaux-Arts de Belgique . In 1903 werd aan deze Academie de publicatie :Recherches sur la synthèse des substances albuminoïdes bekroond.[8] In 1907 werd aan de Academie de Emile Laurentprijs ingesteld.[9] Laurent was Ridder in de Leopoldsorde en in de Orde van Congo.[10]



Werken

Laurent aan het werk. Bron: Le mouvement scientifique.

Zijn eerste publicatie verscheen in 1883 aan de Société royale de botanique de Belgique en behandelde de aanwezigheid van de valse meeldauwschimmel of peronospora in de regio Vilvoorde.[11] Aan het botanisch laboratorium van de ULB deed hij zijn eerste microbiologisch onderzoek, namelijk naar broodgisting.[12] Tussen 1889 en 1890 schreef hij verschillende fysiologische werken over gist (onder andere biergist).[13] Aan het Pasteur Instituut ontwikkelde hij een apparaat waardoor planten zich kunnen ontwikkelen in een afgesloten ruimte. [14]


Laurent publiceerde talrijke werken over de minerale voeding van de planten.[15] Hij onderzocht onder meer de reductie van nitraten en nitrieten gerealiseerd door bepaalde algen, champignons, maar ook bacteriën.[16]


Op uitnodiging van de Onafhankelijke Congostaat maakte Laurent drie reizen naar Afrika; hij hield er zich bezig met landbouwvraagstukken, maar verzamelde er ook kostbare documentatie over de flora en vegetatie.[17]
Hij deed hier ook onderzoek naar de medicinale krachten van koloniale planten.[18]

Publicaties

  • lijst met publicaties in: Gravis, A., "Laurent Emile", in: Annuaire ARB, jaargang 1909, p. 113-119.


Bibliografie

  • De Wildeman, E., "Laurent (Emile Ghislain)", in: Biographie Coloniale Belge, 3 (1952), 587-591.
  • Biografische notitie in: De Wildeman, E.,Mission Emile Laurent (1903-1904), volume 1, [ix]-xxv.
  • Martens, Pierre, "Emile Laurent", in: Nouvelle Biographie Nationale, vol. 2, p. 219-224.
  • "Emile Laurent", in: National Botanic Garden, History
  • Brien, Paul, "Emile Laurent", in Florilège des sciences en Belgique, 1968, p. 683-703.
  • Gravis, A., "Laurent Emile", in: Annuaire ARB, jaargang 1909, p. 47-112.
  • Le mouvement scientifique en Belgique 1830-1905, volume 1, Luik, 1907.


Nota’s

  1. ↑ Martens, Pierre, "Emile Laurent", in: Nouvelle Biographie Nationale, vol. 3, p. 219.
  2. ↑ Brien, Paul, "Emile Laurent", in Florilège des sciences en Belgique, 1968, p. 683.
  3. ↑ Martens, Pierre, "Emile Laurent", in: Nouvelle Biographie Nationale, vol. 3, p. 219.
  4. ↑ Martens, Pierre, "Emile Laurent", in: Nouvelle Biographie Nationale, vol. 3, p. 220.
  5. ↑ Martens, Pierre, "Emile Laurent", in: Nouvelle Biographie Nationale, vol. 3, p. 221.
  6. ↑ Marc Poncelet, Henri Nicolaï, Jacques Delhal, Jean-Jacques Symoens, "De overzeese wetenschappen", in Robert Halleux et al. (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België, 1815-2000, vol 2, Brussel, Dexia/La Renaissance du Livre, 2001, p. 257.
  7. ↑ Martens, Pierre, "Emile Laurent", in: Nouvelle Biographie Nationale, vol. 3, p. 223.
  8. ↑ Brien, Paul, "Emile Laurent", in Florilège des sciences en Belgique, 1968, p. 702.
  9. ↑ Martens, Pierre, "Emile Laurent", in: Nouvelle Biographie Nationale, vol. 3, p. 223.
  10. ↑ Brien, Paul, "Emile Laurent", in Florilège des sciences en Belgique, 1968, p. 702.
  11. ↑ Brien, Paul, "Emile Laurent", in Florilège des sciences en Belgique, 1968, p. 687.
  12. ↑ Brien, Paul, "Emile Laurent", in Florilège des sciences en Belgique, 1968, p. 688.
  13. ↑ Brien, Paul, "Emile Laurent", in Florilège des sciences en Belgique, 1968, p. 689.
  14. ↑ Martens, Pierre, "Emile Laurent", in: Nouvelle Biographie Nationale, vol. 3, p. 219.
  15. ↑ Lawalrée, André, "De plantkunde", In: Robert Halleux, Geert Vanpaemel, Jan Vandersmissen en Andrée Despy-Meyer (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België 1815-2000, Brussel: Dexia, 2001, vol. 2, p. 252.
  16. ↑ Brien, Paul, "Emile Laurent", in Florilège des sciences en Belgique, 1968, p. 690.
  17. ↑ Lawalrée, André, "De plantkunde", In: Robert Halleux, Geert Vanpaemel, Jan Vandersmissen en Andrée Despy-Meyer (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België 1815-2000, Brussel: Dexia, 2001, vol. 2, p. 252.
  18. ↑ Brien, Paul, "Emile Laurent", in Florilège des sciences en Belgique, 1968, p. 697.
Retrieved from "https://www.bestor.be/wiki_nl/index.php?title=Laurent,_Émile_Ghislain_(1861-1904)&oldid=24692"