Pagani, Gaspard-Michel-Marie (1796-1855)

From Bestor_NL
Jump to: navigation, search
Bron:Annuaire de l'Académie royale des sciences, des belles-lettres de Bruxelles, 22 (1856),91.
Wiskundige, geboren te San Giorgo (Italië) op 12 februari 1796 en overleden te Woubrechtegem op 10 mei 1855.


Biografie

Pagani groeide op in zijn geboorteplaats San Giorgio in Piëmonte. Zijn vader overleed toen hij 15 maanden oud was. Hij werd opgevoed door zijn moeder en oudoom, kanunnik Chiesa.[1] De jonge Pagani volgde les aan het College van Valence en ging vervolgens naar de Universiteit van Turijn. In 1813 verving hij vrijwillig zijn broer in de Garde d’Honneur van Napoleon. Hij werd belast met het geven van lessen wiskunde aan de Militaire School van Alessandria in de regio Piëmonte.[2] Na dit oponthoud hernam hij snel zijn studies in Turijn. Hij had als professoren onder meer Giorgio Bidone (1781-1839) en Giovanni Antonio Amedeo Plana (1781-1864). Tijdens zijn opleiding droeg hij bij aan de graafwerken van het Kanaal Alexandrië in Piëmonte. Op 12 augustus 1816 slaagde Pagani voor zijn examen analyse, op 9 januari 1817 voor mechanica en op 23 juni 1817 voor hydraulica. Hij verwierf ten slotte het diploma van burgerlijk ingenieur en hydraulisch architect. [3] Hij werd hierna benoemd tot hoofdraadsman aan de Munt van Turijn.


Omwille van politieke agitatie vluchtte Pagani in 1820 uit Italië en vestigde zich gedurende twee jaar in Zwitserland. In 1822 trok hij naar Brussel, waar hij in contact kwam met Adolphe Quetelet, Charles-François de Nieuport en D'Otrange.[4] In 1824 schreef hij een verhandeling als antwoord op een prijsvraag gesteld door de Académie royale des Sciences et Belles-Lettres de Bruxelles. Het antwoord werd bekroond. Hij herhaalde dit het jaar daarop en op 28 maart 1825 werd hij verkozen tot lid van deze instelling. [5]


Op 17 januari 1826 werd Gaspard-Michel-Marie Pagani dankzij onder meer Anton-Reinhard Falck, buitengewoon hoogleraar aan de Universiteit van Leuven. Hij verwierf eveneens de kleine naturalisatie. Op 19 april van hetzelfde jaar trouwde hij met Francisca Xaveria Coleta de Waepenaert de Termiddel-Erpen. [6]



In 1830 werd de Faculteit Wetenschappen aan de Universiteit van Leuven door het voorlopig bewind afgeschaft. Op 17 september 1832 werd Pagani benoemd tot hoogleraar aan de Universiteit van Luik. Drie jaar later accepteerde hij de leerstoel wiskunde aan de Katholieke Universiteit van Leuven. Hij werd op 28 november 1835 door de Belgische bisschoppen benoemd.[7]


Op 17 februari 1837 werd Pagani verkozen tot corresponderend lid van de Reale Accademia di Scienze van Turijn. Hij werd op 20 september 1841 Ridder in de Leopoldsorde. Sinds 1834 maakte hij deel uit van de Société des sciences physiques et chimiques van Frankrijk. Hij was lid van verschillende commissies: in Luik van de administratieve commissie van de Industriële School en in Leuven lid en secretaris van de administratieve commissie van de Modelschool. Hij zetelde gedurende 8 jaar in de centrale jury van de Faculteit Wetenschappen.


In 1853 zag Pagani zich omwille van gezondheidsredenen verplicht om zijn onderwijsopdracht af te staan. Hij trok zich terug in Woubrechtegem nabij Aalst, waar hij overleed. Zijn weduwe liet er kort na zijn dood een grafmonument voor hem optrekken, dat zich vandaag op het centrale plein van Woubrechtegem bevindt.


Werken

Pagani werkte voornamelijk in de toegepaste mechanica. In de studie van de rotatie van ruimtelijke krommen introduceerde hij de drievlakshoek gevormd door de raaklijn, de hoofdnormaal en de binormaal in een punt aan een kromme. Het was zijn belangrijkste bevinding. Naar de triëder wordt in de literatuur echter verwezen als het "assenstelsel van Serret-Frenet". De wiskundige Jean Frenet had immers in 1847 zes van de negen formules gepubliceerd. Joseph Serret bewees – volledig onafhankelijk van Frenet, alle negen formules in 1851. Wiskundige en wetenschapshistoricus Jean Mawhin stelde echter dat Pagani al in 1832 ruimtekrommen bestudeerde aan de hand van de drievlakshoek gevormd door raaklijn, hoofdnormaal en binormaal in elk punt. Lucien Godeaux hield het erop dat Pagani de eerste reeks formules in 1847 neerschreef, nog voor Frenet, al was het dan in hetzelfde jaar. Bovendien wijst ook hij erop dat Pagani hoe dan ook onafhankelijk had gewerkt en dus zeker een naamsvermelding verdient. Wiskundige Dirk Huylebruck pleit er daarom voor om te spreken van het "assenstelsel van Serret-Frenet-Pagani". [8]


In 1824 en 1825 presenteerde Pagani twee publicaties als antwoord op vragen gesteld door de Academie: "On sait que les lignes spiriques ou sections annulaires sont des courbes formées par l'intersection d'un plan avec la surface du solide engendré par la circonvolution d'un cercle autour d'un axe donné de sa position; on demande l'équation générale de ses courbes et une discussion complète de cette équation; avec 3 planches", (gepubliceerd als Mémoire couronné en réponse à la question proposée par l’Académie royale des sciences de Bruxelles pour l’année 1824, 1826) en "Mémoire sur le mouvement du fil flexible", (Mémoire couronné en réponse à la question proposée par l’Académie royale des sciences de Bruxelles pour l’année 1825,1826).


Pagani schreef ook een elementair handboek over de geometrie en de toegepaste mechanica. Hij publiceerde talrijke nota’s en verhandelingen in de uitgaven van de Academie, alsook in de Correspondance mathématique et physique, in de Bulletin de Ferussac, in de Mémoires van de Académie van Turijn en in het Journal für die reine und angewandte Mathematik. Voor zijn werken ontving hij internationale erkenning, ook in zijn geboorteland Italië.


Publicaties

Een complete lijst van publicaties is te vinden in verschillende notities over Pagani, onder meer in Philippe Gilbert, "Notice sur la vie et les travaux de M. le professeur Michel Pagani", 25.


Publicaties aan de Académie royale de Bruxelles


Bibliografie


Nota’s

  1. "Pagani, Michel", in: Alphonse Le Roy, Liber mémorialis, l’université de Liége depuis sa fondation, Luik, 1869, 497.
  2. Adolphe Quetelet, "Notice sur Gaspard-Michel Pagani", in: Annuaire de l'Académie royale des sciences, des belles-lettres de Bruxelles, 22 (1856), 92.
  3. Paul Mansion, "Pagani (Gaspard-Michel-Marie) ", in: Biographie Nationale,16 (1901),466.
  4. Philippe Gilbert, Notice sur la vie et les travaux de M. le professeur Michel Pagani, Leuven-Brussel, 1856, 4.
  5. "Pagani, Michel", in: Le Roy, Liber mémorialis, l’université de Liége depuis sa fondation, 498.
  6. Gilbert Notice sur la vie et les travaux de M. le professeur Michel Pagani, Leuven-Brussel: Typographie de C.-J. Fonteyn, 1856, p. 8
  7. "Pagani, Michel", in: Le Roy, Liber mémorialis, l’université de Liége depuis sa fondation, 499.
  8. Huylebrouck, Dirk, “Vergeten genie in Vlaamse Ardennen”, in: Eos Magazine, 6 (2011). Zie ook: Lucien Godeaux, "Esquisse de l’histoire des Mathématiques en Belgique pendant le XIXe, in: Florilège des sciences en Belgique pendant le 19e et le début du 20e, Brussel, 1968, 118.