Difference between revisions of "Gilson, Gustave (1859-1944)"
(→Biografie) |
(→Biografie) |
||
| Line 4: | Line 4: | ||
<br/> | <br/> | ||
===Biografie=== | ===Biografie=== | ||
| − | Gustave Gilson studeert vanaf 1878 geneeskunde aan de [[KUL|Katholieke Universiteit te Leuven]], maar raakt onder de indruk van de opkomende trend naar wetenschappelijk laboratoriumonderzoek. Onder invloed van [[Jean-Baptiste Carnoy]] oriënteert hij zich naar de natuurwetenschappen. Nog voor zijn doctoraat in de natuurwetenschappen (1883) werkt hij als assistent bij Carnoy, maar ook bij de zoöloog [[Pierre-Joseph Van Beneden]], van wie hij ook een deel van het onderwijs overneemt. In 1886 wordt hij geaggregeerd professor, twee jaar later buitengewoon hoogleraar en in 1890 gewoon hoogleraar. <br/> | + | Gustave Gilson studeert vanaf 1878 geneeskunde aan de [[KUL|Katholieke Universiteit te Leuven]], maar raakt onder de indruk van de opkomende trend naar wetenschappelijk laboratoriumonderzoek. Onder invloed van [[Carnoy, Jean-Baptiste (1836-1899)|Jean-Baptiste Carnoy]] oriënteert hij zich naar de natuurwetenschappen. Nog voor zijn doctoraat in de natuurwetenschappen (1883) werkt hij als assistent bij Carnoy, maar ook bij de zoöloog [[Van Beneden, Pierre-Joseph (1809-1894)|Pierre-Joseph Van Beneden]], van wie hij ook een deel van het onderwijs overneemt. In 1886 wordt hij geaggregeerd professor, twee jaar later buitengewoon hoogleraar en in 1890 gewoon hoogleraar. <br/> |
Lange tijd blijft Gilson betrokken in beide laboratoria, enerzijds het laboratorium voor embryologie dat naast het laboratorium van Carnoy in het Pauscollege is gevestigd, anderzijds het laboratorium voor dierkunde, paleontologie en vergelijkende anatomie van Van Beneden in het Premonstreitcollege. Met Carnoy sticht hij in 1884 het tijdschrift ''[[La Cellule]]''. Bij het overlijden van Van Beneden in 1894 neemt Gilson zijn onderwijs over. Hij reorganiseert ook de door Van Beneden aangelegde natuurhistorische collecties. Bij het overlijden van Carnoy in 1899 komt Gilson ook aan het hoofd te staan van het Instituut voor Celbiologie, dat voortaan het Carnoy Instituut wordt genoemd. Gilson zal ook de leiding van ''[[La Cellule]]'' op zich nemen. | Lange tijd blijft Gilson betrokken in beide laboratoria, enerzijds het laboratorium voor embryologie dat naast het laboratorium van Carnoy in het Pauscollege is gevestigd, anderzijds het laboratorium voor dierkunde, paleontologie en vergelijkende anatomie van Van Beneden in het Premonstreitcollege. Met Carnoy sticht hij in 1884 het tijdschrift ''[[La Cellule]]''. Bij het overlijden van Van Beneden in 1894 neemt Gilson zijn onderwijs over. Hij reorganiseert ook de door Van Beneden aangelegde natuurhistorische collecties. Bij het overlijden van Carnoy in 1899 komt Gilson ook aan het hoofd te staan van het Instituut voor Celbiologie, dat voortaan het Carnoy Instituut wordt genoemd. Gilson zal ook de leiding van ''[[La Cellule]]'' op zich nemen. | ||
| Line 12: | Line 12: | ||
| − | Gustave Gilson wordt in 1909 directeur van het [[Koninklijk Belgisch instituut voor natuurwetenschappen - Institut royal des sciences naturelles de Belgique|Koninklijk Natuurhistorisch Museum]]. In Leuven wordt zijn onderwijs gedeeltelijk overgenomen door [[Paul Debaisieux]]. | + | Gustave Gilson wordt in 1909 directeur van het [[Koninklijk Belgisch instituut voor natuurwetenschappen - Institut royal des sciences naturelles de Belgique|Koninklijk Natuurhistorisch Museum]]. In Leuven wordt zijn onderwijs gedeeltelijk overgenomen door [[Debaisieux, Paul Jean Joseph Ghislain (1886-1978)|Paul Debaisieux]]. |
<br/> | <br/> | ||
Revision as of 13:26, 5 December 2016
Bioloog, geboren op 12 juli 1859 te Watermaal-Bosvoorde, overleden te Herent op 1 januari 1944.
Biografie
Gustave Gilson studeert vanaf 1878 geneeskunde aan de Katholieke Universiteit te Leuven, maar raakt onder de indruk van de opkomende trend naar wetenschappelijk laboratoriumonderzoek. Onder invloed van Jean-Baptiste Carnoy oriënteert hij zich naar de natuurwetenschappen. Nog voor zijn doctoraat in de natuurwetenschappen (1883) werkt hij als assistent bij Carnoy, maar ook bij de zoöloog Pierre-Joseph Van Beneden, van wie hij ook een deel van het onderwijs overneemt. In 1886 wordt hij geaggregeerd professor, twee jaar later buitengewoon hoogleraar en in 1890 gewoon hoogleraar.
Lange tijd blijft Gilson betrokken in beide laboratoria, enerzijds het laboratorium voor embryologie dat naast het laboratorium van Carnoy in het Pauscollege is gevestigd, anderzijds het laboratorium voor dierkunde, paleontologie en vergelijkende anatomie van Van Beneden in het Premonstreitcollege. Met Carnoy sticht hij in 1884 het tijdschrift La Cellule. Bij het overlijden van Van Beneden in 1894 neemt Gilson zijn onderwijs over. Hij reorganiseert ook de door Van Beneden aangelegde natuurhistorische collecties. Bij het overlijden van Carnoy in 1899 komt Gilson ook aan het hoofd te staan van het Instituut voor Celbiologie, dat voortaan het Carnoy Instituut wordt genoemd. Gilson zal ook de leiding van La Cellule op zich nemen.
Gustave Gilson wordt in 1909 directeur van het Koninklijk Natuurhistorisch Museum. In Leuven wordt zijn onderwijs gedeeltelijk overgenomen door Paul Debaisieux.
Werken
Hij specialiseerde zich in verschillende disciplines gedurende zijn carrière: leer van de cellen, dierkunde en tenslotte de zeewetenschappen.
Hij ontwikkelde het oceanografisch onderzoek in België.[1] Gilson was één van de eerste Belgische oceanografen. Hij maakte een uitgebreide studie van de zee-organismen uit de Zuidelijke Noordzee in relatie met hun milieu. Vissen en de effecten van de visserij op vispopulaties vormden vaak het onderwerp van zijn onderzoek. Ook een populaire gids over de vissen die men kon aantreffen langs onze kust of in de vismijnen, behoort tot zijn oeuvre. Vanaf 1927 stond hij als directeur aan het hoofd van het Zeewetenschappelijk Instituut, een marien onderzoekscentrum waarvan hij zelf bij de overheid de oprichting had beijverd.
Vanaf 1928 leidde Gilson samen met Victor Grégoire het wetenschappelijk tijdschrift La Cellule. Het tijdschrift was opgericht door Jean-Baptiste Carnoy.[2]
Publicaties
Lijst met publicaties in:
- DEBAISIEUX, P., "La carrière scientifique de Gustave Gilson", La Cellule, vol. XLV, 1936-1937, pp. i-xx.
- VAN STRAELEN, Victor, "Gustave Gilson (1859-1944). Notice biographique avec liste bibliographique", Bulletin du Musée d'Histoire Naturelle de Belgique, XXIV (1948) 1, p. 1-21.
- Exploration de la mer sur les côtes de la Belgique en 1899. "Mémoires du Musée Royal d'Histoire Naturelle de Belgique = Verhandelingen van het Koninklijk Natuurhistorisch Museum van België", I(2). Polleunis & Ceuterick: Bruxelles, 81.
Bibliografie
- KOCH, Henri, "Gustave Gilson 1859-1944", in Journal du Conseil int. Explor. Mer 15 (1948), p. 132-134
- DEBAISIEUX, P., "Eloge académique de M. Gustave Gilson", in Annuaire Université Catholique de Louvain 1944-1948, 87 (1951) vol. III, p. 67-78.
- VAN STRAELEN, Victor, "Gustave Gilson (1859-1944). Notice biographique avec liste bibliographique", Bulletin du Musée d'Histoire Naturelle de Belgique, XXIV (1948) 1, p. 1-21.
- CAPART, André, "Naissance de l'océanographie en Belgique. Un précurseur : le professeur Gustave Gilson (1859-1944)", in Bulletin Inst. océanogr. Monaco, N° spécial 2, p. 311-316 (1968).
- DEBAISIEUX, P., "Gilson (Gustave)", in Biographie Nationale, vol.33 (1965), kol. 365-366.
Notes
- ↑ Marc Poncelet, Henri Nicolaï, Jacques Delhal, Jean-Jacques Symoens, "De overzeese wetenschappen" in Robert Halleux et al. (red.), Geschiedenis van de wetenschappen in België, 1815-2000, vol 2, Brussel, Dexia/La Renaissance du Livre, 2001, p. 260.
- ↑ Martens, Pierre, "Victor Grégoire", in: Biographie nationale, vol. 34, kol. 430.
