Difference between revisions of "Portaal: Wetenschap aan de zij-kant"

Microscoop en proefbuis zijn niet geschikt voor dames. Wetenschap, dat is een mannenzaak... Althans, zo dacht de negentiende-eeuwse maatschappij erover. Wetenschappelijke beroepen waren exclusief voorbehouden aan mannen. Net als de universiteitsbanken, die bijna de hele eeuw ontoegankelijk bleven voor vrouwen. Toch waren er dames die zich aan wetenschap wagen. Voor deze ambitieuze vrouwen kwam het erop aan creatief en ondernemend te zijn...

Eén versus tachtig, in het voordeel van de mannen. Dat is de tussenstand bij de oprichting van standbeelden voor wetenschappers in België. Dat vrouwelijke wetenschappers zo slecht vertegenwoordigd zijn in de publieke herdenkingscultuur, komt wellicht doordat zij lange tijd geen deel uitmaakten van de institutionele wetenschapswereld. De primeur van eerste en enige standbeeld voor een vrouwelijke wetenschapper komt toe aan de plantkundige Marie-Anne Libert...

Tot ver in de 20ste eeuw was wetenschap een mannenzaak. Vrouwen realiseerden hun wetenschappelijke ambities het beste via een geleerde echtgenoot en zijn netwerk. Via hem kregen zij toegang tot personen en zaken die anders onbereikbaar zouden zijn. Soms werkten partners intens samen. Vrouwen opereerden op de achtergrond, hun echtgenoten garandeerden de verspreiding van hun werk. Op deze manier voegden partners waarde toe aan elkaars project. Enkele 'power koppels':

Elise Destrée en Jean-Edouard Bommer • Fanny en Julius Maertens -MacLeod • Marie Louise en Polydoor Compernolle-Mortier • Marie en Charles Verrassel-Morren • Josephine en Henri Wéry-Schouteden • Germaine en Marcel Van Schoor-Homès

In de marges van het métier